*****

  

 

Zmarł prof. dr hab. dr h.c. mult. Marian Truszczyński

 

 

 

Z głębokim smutkiem i żalem przyjęliśmy informację o śmierci Ś.P. prof. dr hab. dr h.c. mult. Mariana Truszczyńskiego, wybitnego naukowca i specjalistę w dziedzinie mikrobiologii weterynaryjnej i epizootiologii oraz wieloletniego Dyrektora Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach.

Pan Profesor rozpoczął swoją życiową przygodę z weterynarią na Wydziale Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej. Pracując w Państwowym Instytucie Weterynaryjnym w Puławach od 1953 r. przeszedł wszystkie szczeble kariery naukowej od asystenta naukowego do Dyrektora jednostki. Tu też zdobył kolejne stopnie naukowe doktora nauk weterynaryjnych, doktora habilitowanego i tytuł profesora.

       Prof. dr hab. dr h.c. mult. Marian Truszczyński to niedościgniony wzór pracownika nauki oraz niezwykle aktywna osobowość o wyjątkowych zdolnościach merytorycznych i organizacyjnych. Jest Autorem ponad 400 publikacji naukowych w języku polskim, angielskim i niemieckim. Członek Rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk oraz członek Polskiej Akademii Umiejętności. Piastował m.in. funkcję Wiceprzewodniczącego Polskiej Akademii Nauk, Przewodniczącego V Wydziału Nauk Rolniczych, Leśnych i Weterynaryjnych Polskiej Akademii Nauk, Wiceprzewodniczącego Centralnej Komisji ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych. Objął stanowisko Przewodniczącego Komisji Standardów Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE) w Paryżu. Był ponadto Członkiem Królewskiej Szwedzkiej Akademii Rolnictwa i Leśnictwa, Członkiem honorowym Royal Society of Medicine w Londynie oraz Członkiem Niemieckiej Akademii Nauk Przyrodniczych LEOPOLDINA. Czujemy się szczególnie związani z Panem Profesorem, jako, że był członkiem Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN. Profesor był postacią wybitną, a Jego brak będzie dla nas niezwykle bolesny.

Owocna praca Pana Profesora została doceniona poprzez nadanie Mu wielu odznaczeń państwowych, w tym  Krzyża Komandorskiego z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. O wybitnych zdolnościach i efektach pracy w obszarze nauki świadczy to, iż Pan Profesor posiada najwyższą godność akademicką, jaką jest doktorat honoris causa, nadany Mu aż przez trzy Uczelnie: Uniwersytet Przyrodniczy w Lublinie, Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu i Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie.

Wiadomość o śmierci prof. dr hab. dr h.c. mult. Mariana Truszczyńskiego bardzo nas poruszyła, a pamięć o Nim jako osobie pełnej życia, energii i pasji przetrwa w nas i pozostanie w naszych sercach. Jesteśmy jednakże pewni, że spuścizna Pana Profesora będzie kontynuowana przez liczne grono uczniów, przez następne pokolenia doskonale wykształconych przez Niego naukowców.

W imieniu Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk oraz całego naszego środowiska naukowego Rodzinie i Przyjaciołom Pana Profesora oraz Dyrekcji i Pracownikom Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach składamy wyrazy głębokiego współczucia.

 

 

 

Z wyrazami smutku

 

Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

Polskiej Akademii Nauk

 

Przewodniczący Elekt i Członkowie Zarządu Komitetu

 

   

*****

 

 

 

 

Najserdeczniejsze życzenia

Wesołych Świat Bożego Narodzenia

i Szczęśliwego Nowego Roku

przesyła

Prezydium

Komitetu Nauk Weterynaryjnych

i Biologii Rozrodu

 

 

 

 

*****

 

 

 Stan nauk weterynaryjnych i o rozrodzie zwierząt

Link do prezentacji: STAN NAUK WETERYNARYJNYCH

 

 

 

*****

 

 

 Wspomnienie Pani Profesor Stanisławy Stokłosowej

Link:   WSPOMNIENIE

 

*****

 

 

WYBORY DO KOMITETÓW

Link z informacją: PISMO - WYBORY

 

 

 

*****

 

 

Zaproszenie do udziału:

 

 

Molecular Biology and Immunology of Cancer – R&D perspectives: ScanBalt Forum 2019

 

24-25 September, Gdańsk (Poland)

 

We are pleased to invite you to participate in the international conference ScanBalt Forum 2019 to be held in Gdańsk, Poland.

The objective of the conference is to present excellent research in this topic and to engage industrial partners with the hope of creating mutual links and a platform of collaboration for patient benefit.

ScanBalt Forum 2019 aims to gather the scientific community, representatives of analytical research facilities, institutions, industry and business representatives.

 

Confirmed speakers:

• Susanne Gabrielsson (Karolinska University)—keynote speaker
• Jan Dumański (3P-Medicine, Medical University of Gdańsk, Uppsala Universitet)—opening lecture
• Vittorio Colizzi (UNESCO Chair of Biotechnology & Bioethics, University of Rome Tor Vergata, Faculty of Science & Technology of the Evangelic University of Cameroon)
• Ted Hupp (International Centre for Cancer Vaccine Science, University of Gdańsk, University of Edinburgh)
• Karin Jirström (Lund University)
• Michael Kirschfink (Universität Heidelberg)
• Andrzej Mackiewicz (Adam Mickiewicz University, Medical University of Poznań)
• Wojciech Niedźwiedź (Institute of Cancer Research, London)
• Margarida Rei (University of Oxford)
• Anna Żaczek (Intercollegiate Faculty of Biotechnology UG&MUG)

Registration:

Registration for the conference and abstract submission is open.

Registration deadline: 19th August 2019
Abstract submission deadline: 19th August 2019

Students presenting posters - free registration!

 

Other information:

Venue: Faculty of Social Sciences, room S207, Jana Bażyńskiego 4, 80-309 Gdańsk (UG campus)

Read more about the conference: https://iccvs.ug.edu.pl/scanbalt-forum-2019/

 

Organizers:

ScanBalt fmba, University of Gdańsk, International Centre for Cancer Vaccine Science, Intercollegiate Faculty of Biotechnology of University of Gdańsk and Medical University of Gdańsk, Foundation for the Development of the University of Gdańsk

 

 

 

 

*****

 

 

Olsztyn, dnia 27.05.2019r. 

 

 

Protokół

 z posiedzenia plenarnego Komitetu Nauk Weterynaryjnych

  i Biologii Rozrodu PAN, w dn. 20.05.2019 r.

 

 

Spotkanie o godz. 11. rozpoczął Przewodniczący Prof. Tomasz Janowski, przywitał i podziękował obecnym za przybycie. Następnie przedstawił agendę spotkania, wprowadzając do niej punkt dodatkowy poświęcony stanowisku KNWIBR w sprawie nowego standardu nauczania na wydziałach weterynaryjnych.

Następnie zaproponował realizację drugiego punktu spotkania i w ramach promowania młodych pracowników nauki zaprosił do przedstawienia referatu Panią lek. wet. Katarzynę Filip z Instytutu im. Stefańskiego PAN w Warszawie pt. Najważniejsze parazytozy łosi w Polsce.

Pani lek. wet. K. Filip wskazała, że jednym z istotnych czynników epidemiologicznych negatywnie wpływających na populacje dzikich przeżuwaczy są choroby pasożytnicze. Dotyczy to także łosi, u których inwazje pasożytnicze przebiegają z niespotykaną u innych jeleniowatych prewalencją i intensywnością, sięgającą nawet kilkunastu tysięcy pasożytów u jednego zwierzęcia. Najgroźniejsze dla zdrowia zwierząt i stabilności ich populacji są dwa gatunki pasożytów – przywra Parafasciolopsis fasciolaemorpha i nicień OUN - Elaphostrongylus alces. Pierwszy lokalizuje się w przewodach żółciowych wątroby oraz świetle dwunastnicy. Cykl rozwojowy przebiega według schematu motyliczego ze ślimakiem wodnym z gatunku zatoczek rogowy jako jedynym żywicielem pośrednim. Zasięg przywry ogranicza się do Europy Środkowej i Wschodniej. Parafasciolopsoza jest przyczyną upadków łosi , szczególnie we wschodniej Polsce. Szerzenie się jej jest uzależnione od wzrostu średniej temperatury miesięcznej, wysokiej dostępności terenów podmokłych i obecności ślimaka wodnego z gatunku zatoczek rogowy w środowisku. Natomiast elafostrongyloza wywoływana przez nicienia OUN – E. alces. Pasożyt lokalizuje się w przestrzeni nadtwardówkowej rdzenia kręgowego oraz tkance łącznej międzymięśniowej. Obecność nicienia w kanale kręgowym jest przyczyną silnie wyrażonych objawów ze strony układu nerwowego – porażenia tylnej części tułowia i niezborności ruchów. Badania dynamiki wydalania larw z rodzaju Elaphostrongylus wykazały, że są one odporne na trudne warunki środowiskowe (niską temperaturę i obecność śniegu). Łoś, jako jedyny z dzikich przeżuwaczy w kraju, wciąż pozostaje słabo zbadany pod kątem inwazji pasożytniczych. Niedawny wzrost zagęszczenia populacji łosi oraz presji środowiska może być przyczyną pojawienia się niektórych parazytoz i stanowi potencjalne zagrożenie dla stabilności krajowej populacji tych zwierząt.

Po zakończeniu prezentacji przewodniczący Prof. T. Janowski podziękował za wystąpienie i zaproponował dyskusję. Jako pierwszy pytanie zadał Prof. M. Ugorski, który spytał, dlaczego w Finlandii, gdzie łosi jest dużo nie ma zachorowań związanych z przywrami. Pani lek. wet. odpowiedziała, że jest to związane z brakiem żywicieli pośrednich. Prof. M. Ugorski zapytał również o zmiany patologiczne objawiające się odczynem zapalnym i zaprezentowane w obrazie mikroskopowym granulocyty, które nie są typowym objawem takiego odczynu. Prof. A. Koncicki zapytał, czy można ograniczyć inwazję przywr. Referentka odpowiedział, że prace są w toku, na razie skoncentrowano się na ocenie prewalencji. Prof. T. Janowski wskazał na dużą mobilność tych zwierząt i ewentualnie możliwości rozwlekanie chorób. Referentka wyjaśniła, że jest to częściowa prawda, z jednej strony mogą się przemieszczać na duże odległości, a z drugiej pozostają na niewielkim obszarze, który jest dobrym siedliskiem dla rozwoju populacji łosia. Prof. B. Obmińska-Mrukowicz zapytała o badania związane ze skutecznością leków u tego gatunków zwierząt. Otrzymała odpowiedź, że testowano preparaty stosowane na te gatunki pasożytów u owiec. Prof. Janowski wskazał na inne badania związane ze skażeniem metalami ciężkimi mięsa tych zwierząt, a Prof. J. Szteyn wskazała na zmiany w tkance mięśniowej, co powoduje dyskwalifikację mięsa łosi jako kulinarnej ciekawostki oraz wskazała na zakaz polowania, gdyż łoś jest gatunkiem chronionym.

Na koniec dyskusji Przewodniczący jeszcze raz podziękował za wystąpienie i dyskusję.

Kolejny punkt zebrania dotyczył informacji Przewodniczącego o działaniach KNWiBR w okresie między posiedzeniami plenarnymi. Prof. T. Janowski podał, że Prezydium w różnym składzie spotkało się w czasie trwania kilku Konferencji oraz podkreślił, że jedna z sekcji Komitetu (Biologii Rozrodu) wznowiła swoja działalności, Prof. E. Gregoraszczuk zorganizowała spotkanie naukowe w Warszawie.

Następnie poprosił sekretarza Komitetu Prof. R. Sokoła o przedstawienie informacji ze spotkania Kierownictwa PAN z Przewodniczącymi komitetów naukowych i problemowych PAN które odbyło się 27.03. 2019 roku w Warszawie. Sekretarz poinformował, że w trakcie spotkania przekazano informację o aktualnych zagadnieniach dotyczących funkcjonowania Akademii oraz przedstawiono przygotowania do oceny komitetów w kadencji 2015/2020, a także kwestię wyborów i składu komitetów na kadencję 2020/2023. Przedstawiono również finansowanie działalności komitetów PAN w latach 2019-2020. Sekretarz poinformował  również, że prezentacje wystąpień i szczegółowe informacje można zaczerpnąć ze strony internetowej PAN. Przedstawił, że jednym z głównych punktów wystąpienia było także uzgodnienie dotyczące Ustawy 2.0 i wprowadzenie tzw. małej nowelizacji Ustawy dotyczącej PAN, w tym uzyskanie 50% kosztów uzyskania dla pracowników instytutów oraz sposobu powoływania dyrektorów instytutów. Wskazał, że w sprawozdaniu finansowym przedstawiono, iż np. II Wydział, do którego należy KNWiBR nie wykorzystał ok 15% przyznanych środków finansowych. Przedstawił również proponowane zmiany dotyczące oceny komitetów. Będzie to ocena rzeczywistej działalności komitetu, a nie ocena parametryczna. Sekretarz powiedział również o powołaniu Rady Komitetów Naukowych i Problemowych. Uzupełnił tę wypowiedź Prof. T. Janowski, który brał udział w posiedzeniu Wydziału II, na którym również omawiano sprawy finansowe, metodę oceny komitetów oraz zatwierdzono sieć komitetów Wydziału II na bieżącą kadencję. Poinformował także ponownie, że powołano Radę Komitetów Naukowych PAN, do której wszedł jako Przewodniczący KNWiBR.

Następnie Przewodniczący Prof. T. Janowski wyczerpująco przedstawił sprawy związane z pracą komitetów doradczych powołanych do sporządzenia list czasopism punktowanych w celu przeprowadzenia przyszłej parametryzacji jednostek naukowych. Wskazał, że członkami powołanego zespołu ds. czasopism weterynaryjnych był on i Prof. W. Niżański. Wybór czasopism odbywał się w 4 etapach. W konsekwencji utworzono bazę ok. 2300 czasopism przypisanych do dyscypliny weterynaria. Omówił również dobór wskaźników tych czasopism i odejście od IF. Zaproponowano wskaźnik CNCI z basy WoS oraz z bazy Scopus – Cite Score. Zdefiniowano również poziomy punktowe poszczególnych czasopism od 20 do 200 pkt. Poinformował, że punktacja czasopism naukowych musi być zatwierdzona przez Komitet Ewaluacji Nauki.

Głos w tej sprawie zabrała także Prof. D. Zięba, która była członkiem bliźniaczej zespołu w dyscyplinie zootechnika. Wybrano 900 czasopism i zaproponowano identyczne wskaźniki. Prof. W. Niżański powiedział, że było to bardzo trudne zadanie, ponieważ poprzednie listy były tworzone przez wiele lat. Uważa, że obecna lista czasopism jest szeroka i daje możliwości publikacji naukowych z innych dyscyplin, np. genetyki. Jeśli nawet dana publikacja nie będzie zakwalifikowano do danej dyscypliny można wystąpić z prośbą o jej zaliczenie do tej dyscypliny. Prof. T. Janowski wskazał dodatkowo, że jeśli publikacja ukaże się w czasopiśmie za 100 pkt. lub więcej to wszyscy autorzy otrzymają taką samą liczbę punktów. Podał, że w puli czasopism za 200 pkt., z list znalazło się tylko 3% czasopism. Podał także, że w Życiu Weterynaryjnym w tym miesiącu ukazał się artykuł dotyczący oceny poszczególnych jednostek naukowych z dyscypliny weterynaria i jest on optymistyczny.

Następnie otworzył dyskusję związaną z tym zagadnieniem. Jak pierwszy głos zabrał Prof. T. Krzymowski, który powiedział, że w nauce polskiej zapanowała punktoza, a zaniedbuje się poszukiwania wsparcia finansowego nauki. Zaapelował, że KNWiBR powinien mimo niepopularności tego poglądu zadbać o zaniechanie dyspersji w nauce i postawić na odkrywczość, ponieważ jest to podstawa funkcjonowania nauki. Zaproponował również, żeby w Komitecie, w jego sekcjach przeprowadzić ocenę sytuacji jaka jest w naukach z obszaru Komitetu, według niego jest za duże rozdrobnienie. Powinna powstać perspektywa rozwoju oraz koncepcje powoływania nowych placówek badawczych. Wskazał, że należy podjąć ocenę przyczyn słabej pozycji nauki polskiej w świecie. Prof. Janowski wyraził obawę, czy zdołamy całościowo ocenić poziom nauki i wskazał, że jest to istotny głos na temat do kolejnego spotkania KNWiBR. Prof. Z. Grądzki zapytał, kiedy ukarze się lista czasopism, ponieważ ma to duże znaczenie w planowaniu wysyłania publikacji do druku. Zapytał również czy będzie obowiązywał IF. Prof. T. Janowski skonstatował, że IF służy do porównania czasopism, ma również wady, według niego IH, liczba cytowań są bardziej obiektywne. Prof. M. Ugorski wskazał, że środowiska naukowe posługują się różnymi wskaźnikami, a Prof. B. Obmińska-Mrukowicz zasugerowała, że nie wiadomo jak będzie wyglądała ocena parametryczna za ostatnie 2 lata. Prof. Janowski dodatkowo wskazał, że jest brak trwałości rozwiązań dotyczących kryteriów oceny i podobnie jak Prof. W. Niżański uważa, że należy stworzyć dobry ranking, aby ocenić wartość poszczególnych placówek naukowych.

Na koniec Prof. T. Janowski podziękował za gorącą dyskusję w tej kwestii.

Kolejny punkt zebrania dotyczył dyskusji nad ewentualnym przyjęciem przez KNWiBR statusu komitetu narodowego. Przewodniczący Prof. T. Janowski powiedział, że nie ma podstaw, aby uznać, że komitet narodowy jest lepszy lub gorszy od komitetu bez takiego statusu. Obecny KNWiBR według Prof. Janowskiego jest komitetem o szerokich kompetencjach i współpracuje w jakimś zakresie z zagranicą, ale nie jest jasne, czy jest to wystarczająca wartość, aby uznać go jako komitet narodowy. Poprosił zebranych o wyrażenie opinii w tej kwestii, uzupełniając, że rozmawiał z jednym z przewodniczących komitetu narodowego, który pozytywnie wypowiedział się o statusie takiego komitetu i roli tego elementu w pracy komitetu.

Jako pierwszy głos w tej sprawie zabrał Prof. J. Strzeżek, który nawiązał, ze nazwa narodowy funkcjonowała już w latach 90. Powiedział, że Komitet Biologii Rozrodu podejmował wielokrotnie współpracę z ESDAR-em i uważa, że sprawa współpracy jest nadal aktualna, ponieważ niektórzy są członkami ESDARu. Bycie komitetem narodowym wiąże się z możliwością lepszego finansowania. Prof. S. Zduńczyk zasugerował, że należy ta współpracę usankcjonować pisemną umową. Prof. J. Strzeżek jest za takim rozwiązaniem i uważa, że do tej pory były to jedynie kuluarowe dyskusje na ten temat. Prof. T. Janowski jest również za utworzeniem komitetu narodowego, uważa, że jest to otwarcie się na świat, co zawsze jest korzystne. Prof. T. Janowski stwierdził, ze można próbować podpisać umowę z ESDARem, a wsparciem Komitetu może być Prof. Opsomer – przewodniczący ESDAR. Prof. W. Niżański wskazał na taką samą możliwość współpracy z EVSSAR-em.

Prof. Janowski zapytał o inne głosy w tej sprawie. Wskazano na wspólne działania z zakresu transferu zarodków w ramach federacji europejskiej przez zespół prof. Jaśkowskiego. Przy braku dalszych dyskutantów, Przewodniczący zaproponował, aby drogą mailową przesłać propozycje i po przedstawieniu konkretnych wniosków podjąć decyzję na kolejnym spotkaniu. Prof. J. Strzeżek postawił formalny wniosek o przegłosowanie podjęcia działań w kierunku utworzenia Komitetu narodowego i zadeklarował pomoc w sformułowaniu zasad działania takiego komitetu. W wyniku jawnego głosowania, 17 osób było za, przy braku głosów przeciwnych i wstrzymujących się.

W sprawach bieżących Przewodniczący poinformował w sprawie dodatkowego punktu obrad, że stanowisko w sprawie standardu nauczania, po konsultacjach internetowych, zostało sformułowane i przesłane do Ministerstwa ze względu na bardzo krótki termin. KNWiBR poparł w nim stanowisko krajowych Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej. Prof. B. Obmińska-Mrukowicz wyjaśniła zebranym, że zawód lekarza weterynarii jest zawodem regulowanym i ona jak członek PAKA wysłała jeszcze bardziej ostre stanowisko w tej sprawie.

W punkcie wolne wnioski, nikt z sali nie zgłosił wniosków, więc Przewodniczący KNWiBR podziękował wszystkim zebranym za przybycie oraz za bardzo aktywne uczestnictwo i zamknął posiedzenie.

 

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący

  KNWiBR PAN

 

 

 

 

*****

 

 

Stanowisko

 

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN

w sprawie

standardu kształcenia przygotowującego do wykonywania

 zawodu lekarza weterynarii

związanego z projektem rozporządzenia

 Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego

opublikowanym w dn. 18.04.2019 r.

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN zajmując stanowisko dotyczące nowego standardu nauczania zawodu lekarza weterynarii przygotowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego uważa, że projekt tego standardu, który nie był dotychczas konsultowany z krajowymi Wydziałami Medycyny Weterynaryjnej, zawiera liczne niedoskonałości i wymaga wielu istotnych zmian.

Dotyczy to zwłaszcza okresu trwania studiów weterynaryjnych, kwestii przypisania ich do dyscypliny „weterynaria” jako dyscypliny wiodącej, ich akademickości, koniecznego wykształcenia osób prowadzących zajęcia, niezbędnej dla kształcenia infrastruktury oraz wykazu przedmiotów i przypisanych im godzin realizacyjnych.

Zwracamy uwagę, że studia weterynaryjne powinny odbywać wg standardu ustalonego przez dyrektywę unijną 2005/36/WE, ze względu na fakt, że studia te przygotowują do wykonywania jednego z zawodów medycznych regulowanych przez EU. W proponowanym standardzie wymóg ten nie zawsze jest respektowany. Należy także podkreślić konieczność szerszego uwzględnienia potrzeb kształcenia w obszarze zdrowia stad zwierząt gospodarskich i ochrony zdrowia publicznego, w tym zapewnienia bezpieczeństwa żywności zwierzęcego pochodzenia. Pragniemy dodać, że Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN identyfikuje się ze stanowiskiem opracowanym w tej sprawie przez krajowe Wydziały Medycyny Weterynaryjnej.

W związku z powyższym Komitet wnioskuje o przedłużenie okresu prac nad nowym standardem i uwzględnienie stanowisk środowisk weterynaryjnych.

 

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący

  KNWiBR PAN

 

 

*****

 

 

W związku z przedstawieniem przez MNiSzW założeń do standardów nauczania udostępniamy poniższe dokumenty:

 

DOKUMENT 1

 

DOKUMENT 2

 

DOKUMENT 3

 

DOKUMENT 4

 

DOKUMENT 5

 

DOKUMENT 6

 

 

 

 *****

 

 

Olsztyn, dnia 24.04.2019r.

 

 

Uprzejmie zapraszam do wzięcia udziału w posiedzeniu Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu, które odbędzie się w dniu 20.05.2019r. o godzinie 11.00 w Warszawie, Pałac Kultury i Nauki, sala 2604.

Program posiedzenia:

1) Powitanie zebranych i otwarcie posiedzenia

2) Wykład naukowy lekarz weterynarii Katarzyny Filip z Instytutu Parazytologii im. Witolda Stefańskiego PAN, w Warszawie pt. Najważniejsze parazytozy u łosi w Polsce

3) Informacje przewodniczącego KNWiBR

4) Informacje dotyczące prac nad listami czasopism w poszczególnych dyscyplinach

5) Starania KNWiBR o status Komitetu Narodowego

6) Sprawy bieżące

7) Wolne wnioski

  

   Przewodniczący KNWiBR

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

 

 

 

 *****

 

 

 

 

Najserdeczniejsze Życzenia

Świąt Wielkanocnych

oraz

wiosennego optymizmu i zdrowia

życzy

Komitet Nauk Weterynaryjnych

i Biologii Rozrodu

 

 

 

 *****

 

 

Informacja o działalności Komitetu w 2018 r.

 

LINK: INFORMACJA

 

 *****

 

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

w sprawie Afrykańskiego Pomoru Świń (ASF) w Polsce

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu (KNWiBR) uznaje za zasadne przedstawienie swojego stanowiska w kwestii zagrożeń związanych z szerzeniem się ASF w Polsce oraz aktualnie stosowanych metod zwalczania tej choroby. Zamieszczone poniżej stanowisko w tej sprawie zostało przyjęte zdecydowaną większością głosów członków Komitetu. Komitet opowiada się przy tym za zrównoważonym stosowaniem wszystkich działań stosowanych na świecie w zwalczaniu ASF, mimo, że niektóre z nich budzą także nasze opory etyczne. Dostrzegamy jednak konieczność takiego działania, choćby ze względu na ogromne zagrożenia dla hodowli trzody chlewnej w kraju. Dotyczą one także koniecznego uboju ogromnej liczby świń, w tym także macior z prosiętami. Apelujemy przy tym o wyciszenie emocji w dyskusji nad tą sprawą oraz oparcie się na faktach naukowych. W tym celu zamieszczamy na stronie KNWiBR najnowszą publikację pracowników Państwowego Instytutu Weterynaryjnego PIBad w Puławach dotyczącą aktualnych problemów związanych z tą chorobą w świetle badań naukowych (LINK DO PUBLIKACJI). Uważamy, że sprawy związane ze zwalczaniem ASF powinny być prowadzone przez sprawnie działającą inspekcję weterynaryjną oraz naukowców-specjalistów.

Jednocześnie, jako Komitet rozumiemy etyczne opory dużej części społeczeństwa związane ze stosowaniem jako metody zwalczania choroby depopulacji dzików i ich odstrzał. Podkreślamy przy tym konieczność przestrzegania zasad polowań sanitarnych oraz generalnej bioasekuracji, a także zbierania i utylizacji padłych dzików. Mimo, że aktualnie depopulacja wydaje się nam konieczna, to uważamy, że jak najszybciej należy wdrażać inne humanitarne metody ograniczania populacji dzików polegające na ograniczaniu ich rozrodczości, głównie samców. W najbliższym czasie Komitet podejmie inicjatywę w tej sprawie.

 

Zwracamy także uwagę Państwa, że Główny Lekarz Weterynarii oraz Państwowy Instytut Weterynaryjny w Puławach stale zamieszczają aktualne informacje dotyczące ASF na swoich stronach internetowych.

 

 

 

 *****

 

 

Stanowisko   

                                                                           

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

w sprawie zwalczania Afrykańskiego Pomoru Świń w Polsce

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych PAN mając na uwadze dynamicznie rosnącą liczbę przypadków afrykańskiego pomoru świń (ASF) w populacji dzików, a w ślad za tym szybkie terytorialne rozszerzanie się epidemii ASF wśród tego gatunku zwierząt i w konsekwencji coraz większą ilość wirusa ASF w środowisku przebywania dzików (lasy łąki, pola uprawne), zwraca uwagę na rosnące, z tego powodu, zagrożenie rozszerzenia się epidemii ASF na populację trzody chlewnej w naszym kraju.

Komitet podkreśla, biorąc pod uwagę dane naukowe, że nie ma żadnych wątpliwości, co do tego, że zbyt liczna, rosnąca w wielu regionach Europy w tym w Polsce w okresie ostatnich 20 lat, populacja dzików, a przede wszystkim wzrost jej gęstości w stopniu zasadniczym wpływają na możliwości rozprzestrzeniania się choroby wśród dzików.

Mając na uwadze wszystkie kontrowersyjne aspekty związane z koniecznym zmniejszaniem gęstości populacji dzików w Polsce Komitet uważa, że właściwie zorganizowany, ograniczony do ściśle określonych (strefy buforowe), zdefiniowanych – przez epidemiologów i specjalistów z zakresu behawioru dzików- regionów naszego kraju wzmożony odstrzał dzików, a tym samym ograniczenie populacji jest nieodzowne dla zmniejszenie ryzyka rozprzestrzenienia się epidemii wśród dzików i świń na obszarze naszego kraju.

Komitet zwraca uwagę, że na terenach występowania wirusa w populacji dzików zagadnieniem ważniejszym od odstrzału jest organizowanie sprawnego, aktywnego i bezpiecznego systemu poszukiwania, zbierania i utylizacji padłych dzików, co powinno istotnie zmniejszyć ilość wirusa w środowisku ich przebywania i w konsekwencji istotnie zmniejszyć rozprzestrzenianie się choroby wśród tego gatunku zwierząt. Tym samym ograniczone zostanie ryzyko długoletniego występowania ryzyka introdukcji wirusa ASF do krajowej populacji świń. Ponadto Komitet uważa za konieczne podjęcie wdrożenia innych metod depopulacji dzików, polegających na ograniczeniu ich rozrodczości.

Komitet zwraca uwagę, że równorzędnym elementem ochrony stad przed ASF, oprócz zmniejszania populacji oraz usuwania padłych dzików ze środowiska jest bezwzględne przestrzeganie, przez wszystkie podmioty sektora związanego z łowiectwem, leśnictwem i nauką, oraz sektorem rolno - spożywczym związanym z hodowlą świń zasad bioasekuracji, zgodnie ze stałym rozwojem wiedzy naukowej oraz prawem obowiązującym w Polsce.

Nie podjęcie stosownych, skutecznych działań w omawianym zakresie może doprowadzić do dewastacji krajowej produkcji świń o wielomilionowej wartości. Ma ona przy tym niestety postać uboju z konieczności wszystkich świń, w tym także macior z młodymi.

 

 

               W imieniu

Komitetu Nauk Weterynaryjnych

          i Biologii Rozrodu

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

           Przewodniczący

 

 

 *****

 

 

 

Wszystkim członkom Komitetu Nauk Weterynaryjnych

 i Biologii Rozrodu PAN

Wesołych Świąt Bożego Narodzenia

oraz

Szczęśliwego Nowego 2019 Roku

życzy

 

Prezydium KNWiBR

 

 

*****

 

 

Wyniki oceny Komitetów Wydziału II

WYNIKI

 

*****

 

 

  07.12.2018

 

 

Protokół z zebrania plenarnego KNWiBR PAN z dnia 14.12.2018r.

PROTOKÓŁ

 

*****

 

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych

i Biologii Rozrodu         

       

 

Z okazji 100 lecia Polski  opisaliśmy zapomniane wydarzenia z przed 100 lat, które uchroniły Polskę i Europę przed epidemią (epizootią) księgosuszu.

Praca ukazała się 11.11.2018

DOI 10.5604/01.3001.0012.7305

Link do publikacji: Publikacja 

 

Z wyrazami szacunku

                                                                                                                                                                                                                                     Janusz Boratyński

 

 

 

  *****

 

 

Olsztyn, 2018.10.24

 

 

 

 

PT

Członkowie

Komitetu Nauk Weterynaryjnych

i Biologii Rozrodu PAN

 

 

        

Uprzejmie zapraszam do wzięcia udziału w kolejnym zebraniu Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN, które odbędzie się 14 listopada 2018 r. w Warszawie, Pałac Kultury i Nauki, XXVI p., sala 2604, godz. 11:15.

 

Porządek zebrania:

1) Otwarcie zebrania i powitanie uczestników

2) Prezentacja naukowa „Evaluation of mouse offspring obtained by embryo biopsy” – dr Federica Zacchini – Małopolskie Centrum Biotechnologii, Uniwersytet Jagielloński, Kraków

3) Informacje przewodniczącego KNWiBR

4) Działania KNWiBR w bieżącej kadencji – Komisje

5) Przyjęcie stanowiska KNWiBR w sprawie edukacji weterynaryjnej

6) Aktualne problemy nauk weterynaryjnych oraz o rozrodzie zwierząt po wejściu w życie ustawy „Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce – konstytucja 2,0”.

7) Sprawy bieżące

8) Wolne wnioski

 

 

           Sekretarz KNWiBR                                 Przewodniczący KNWiBR

Dr hab. Rajmund Sokół, prof. UW-M               Prof. dr hab. Tomasz Janowski 

 

 

 

   *****

 

 

 

 

 Prof. dr hab., dr. h. c. Zofia Bielańska-Osuchowska, nestor polskich embriologów

(5.12.1919  –  26.11.2017)

Członek Honorowy Komitetu Biologii Rozrodu Zwierząt PAN

 

            Profesor Z. Bielańska-Osuchowska wywodzi się ze starej krakowskiej inteligenckiej rodziny, która wniosła znaczący wkład do światowej nauki. Jej brat, Władysław Bielański, inicjator powołania Komitetu Biologii Rozrodu Zwierząt PAN,  profesor krakowskiej uczelni rolniczej zyskał światowe uznanie w zakresie rozrodu koni a Adam Bielański, profesor AGH, wsławił się badaniami nad katalizą chemiczną.

         Zofia Bielańska-Osuchowska swe główne zainteresowania badawcze skupiła na zagadnieniach rozwoju zarodkowego zwierząt. Studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Sekcji Matematyczno-Przyrodniczej rozpoczęła w 1937 roku. Kontynuowała je po wojnie w Zakładzie Zoologii UJ. Stopień „magistra filozofii w zakresie zoologii” uzyskała w 1951 r. na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJ opracowując wczesne etapy rozwoju owada ryjkowca.

         Podjęcie w 1953 r. pracy st. asystenta  w Zakładzie Histologii i Embriologii Katedry Anatomii Zwierząt Wydziału Weterynaryjnego Szkoły Głównej Gospodarstwa  Wiejskiego w Warszawie rozpoczęło zasadniczy etap Jej rozwoju naukowego. Początkowo kontynuowała badania embriologiczne na modelu owadów uzyskując w 1958 r., na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Warszawskiego stopień „kandydata nauk biologicznych”, będący wówczas odpowiednikiem stopnia doktora nauk. W tym też czasie skierowała swe zainteresowania ku embriologii zwierząt gospodarskich. Podstawowym obiektem Jej badań embriologicznych stała się świnia domowa. Głównym osiągnięciem było opracowanie przebiegu rozwoju i różnicowania się zarodkowych gonad u świni, wzbogacające wiedzę z tego zakresu o oryginalne dane histochemiczne i ultrastrukturalne. Badania te stały się podstawą procedury habilitacyjnej i uzyskania w 1962 r. statusu docenta. Jej badania histochemiczne pozwoliły na wysuniecie oryginalnej hipotezy, potwierdzonej następnie eksperymentalnie, o występowaniu u ssaków zarodkowych hormonów indukujących rozwój  jajnika. Znaczącą biologiczną obserwacją było wykazanie w materiale zarodkowym występowania zjawiska niezwykle intensywnego procesu degeneracji oocytów. Oryginalne i ważne ustalenia przynosiły dalsze badania, na modelu świni domowej, dokonywane na precyzyjnie datowanych stadiach rozwojowych zarodków. Dokumentowane były kolejnymi oryginalnymi publikacjami na temat rozwoju, struktury i ultrastruktury a także cytofizjologii: nadnerczy, przewodu pokarmowego, wątroby i zarodkowej przysadki świni. Nowym obszarem badań stało się łożysko świni, jego struktura i biologiczna aktywność. Już w latach 70. dowiodła nadrzędnej roli łożyska w procesie kształtowania się zarodka i płodu, a w szczególności ich narządów układu dokrewnego. Udział w tych pracach zespołu współpracowników pozwolił na dokonanie znaczącego pogłębienia wiedzy o tym niezwykłym narządzie jakim jest łożysko. Wyniki wspomnianych badań były prezentowane na wielu konferencjach, kongresach krajowych i międzynarodowych, oraz dokumentowane w licznych publikacjach w kraju i za granicą. Osiągnięcia te znalazły swój wyraz w nadaniu Jej tytułu profesora nadzwyczajnego (w 1972 r.) oraz tytułu profesora zwyczajnego (w 1980 r.).

         Równolegle z rozwojem oryginalnych prac badawczych, Profesor Z. Bielańska-Osuchowska ogromne znaczenie przywiązywała do zadań dydaktycznych, które wykonywała i organizowała tak, aby realizowane były na najwyższym poziomie. Jej programowe wykłady dla studentów studiów weterynaryjnych miały zawsze najwyższe uznanie. Dali temu wyraz studenci uznając Ją, w okolicznościowym plebiscycie, najlepszym wykładowcą na Wydziale Weterynaryjnym SGGW. Podejmowała wiele inicjatyw mających na celu podnoszenie efektów dydaktycznych. Wielkim uznaniem studentów cieszyły się kolejne edycje „Repetytoriów z histologii” oraz wydania „Struktury funkcjonalnej komórek i tkanek”, ukazujące się pod Jej redakcją, a także opracowania skryptowe z embriologii zwierząt gospodarskich.

         Intensywnie prowadzone własne badania naukowe oraz biegła znajomość francuskiego, niemieckiego, angielskiego i włoskiego a także rozległe międzynarodowe osobiste kontakty pozwalały na bieżące śledzenie najnowszych dokonań w zakresie światowej  embriologii. Wiedzę tę udostępniła studentom weterynarii, a także uczestnikom studiów podyplomowych i absolwentom pokrewnych kierunków, w formie wykładów oraz świetnie dydaktycznie opracowanego podręcznika akademickiego pt. „Embriologia” (1977). Zaprezentowano w nim aktualną wiedzę z zakresu embriologii ogólnej i szczegółowej, odnoszącej się do rozwoju zarodkowego ptaka oraz podstawowych gatunków zwierząt domowych i człowieka. Kolejne wydania tego dzieła (1983, 1994, 2001) były weryfikowane i uzupełniane o nowe doniesieniami. Do dzisiaj jest to najlepsze opracowanie prezentujące rozwój zarodkowy i płodowy zwierząt gospodarskich. Nadzwyczaj cennym opracowaniem podręcznikowym stało się opublikowanie przez prof. Z. Bielańską-Osuchowską w 2004 r. „Zarysu organogenezy. Różnicowania się komórek w narządach”. W dziele tym zawarto, opis mechanizmów kształtowania się układów i narządów organizmów zwierzęcych, z podkreśleniem roli udziału czynników genetycznych i białek regulacyjnych w okresie embrionalnym.

            Ponad 30 lat była, wraz z prof. J. Kawiakiem, współorganizatorką szkoleniowych konferencji naukowych dla młodych pracowników nauki w z zakresu „biologii komórki” a referaty z tych sesji publikowane były w „Postępach Biologii Komórki”, których powstanie zainicjowali. Była również współredaktorem cyklu wydawniczego „Struktura Funkcjonalna Komórek i Tkanek” oraz „Ultrastruktura i Funkcja Komórek” – 7 tomów. Należała do zespołu redagującego „Folia Morphologica”, „Folia Histochemica i Cytochemica” oraz „Reproductive Biology”. Została wyróżniona honorowymi członkowstwami: Bułgarskiego Towarzystwa Anatomów, Histologów i Embriologów (1978), Polskiego Towarzystwa Histochemików i Cytochemików (1986), Polskiego Towarzystwa Anatomicznego (1990) oraz Komitetu Biologii Rozrodu Zwierząt PAN. Ważniejsze odznaczenia Profesor Z. Bielańska-Osuchowska  to: Krzyż Kawalerski O.O.P., Złoty Krzyż Zasługi, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Medal Pro Scientia Veterinaria Polona, Medal im. Michała Oczapowskiego, Zasłużony Nauczyciel PRL i Złota Honorowa Odznaka „Za Zasługi dla SGGW”.        

         Uznając znaczący wkład Pani Prof. Z. Bielańskiej-Osuchowskiej w naukę w obszarze światowej embriologii weterynaryjnej, zyskała w 1994 roku godność doktora honoris causa SGGW.

         Ostatnim dziełem życia Profesor Z. Bielańskiej-Osuchowskiej jest Jej podręcznik akademicki - „Plemnik ssaka, niezwykła komórka”. W opracowaniu tym, nad którym pracowała niemal 10 lat po przejściu na emeryturę,  zawarła najaktualniejszą wiedzę o plemniku ssaka, publikowaną do 2016 r.  Objęła ona jego morfologię, powstawanie a w tym udział genomu i czynników regulacyjnych, dojrzewanie a także aktywność w przebiegu zapłodnienia. Praca zawiera liczne oryginalne autorskie ryciny, schematy, tabele i tzw. „ramki”, będące swoistym encyklopedycznym słownikiem terminów i procesów biologicznych toczących się z udziałem tej niezwykłej komórki rozrodczej.

 

Opracowane przez prof. dr hab. Pawła Sysę

 

 

  *****

Warszawa 12.06.2018r.

 

Protokół z zebrania plenarnego KNWiBR PAN w dniu 12.06.2018r.

 

         Zebranie plenarne KNWiBR PAN, 12 czerwca 2018 roku w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie o godz. 11.00 otworzył i przywitał zebranych przewodniczący Komitetu Prof. dr hab. Tomasz Janowski. Szczególnie gorąco przywitał zaproszonych gości – dziekanów Wydziałów Weterynaryjnych: Profesorów Andrzeja Wernickiego, Bogdana Lewczuka, Marcina Bańburę, Piotra Ślósarza, Kazimierza Tarasiuka, Pawła Sysę oraz prezesa Izby Lekarsko-Weterynaryjnej dr Jacka Łukasiewicza. Na zebranie przybyło 28 członków Komitetu, pozostali członkowie przesłali usprawiedliwienia o nieobecności. Przewodniczący Komitetu przedstawił program zebrania, który przyjęto jednogłośnie. Poprosił również o uczczenie pamięci zmarłych prof. Krzysztofa Kostro i Prof. Antychowicza.

Zgodnie z programem przewodniczący KNWiBR przestawił informacje o miejscu dyscypliny weterynaria w nowej klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych. Złozył także sprawozdanie z działalności Wydziału II PAN w okresie miedzy zebraniami.

Kolejny punkt zebrania dotyczył wspomnienia o zmarłej niedawno Pani Prof. Zofii Bielańskiej-Osuchowskiej członka KNWiBR, które w bardzo interesujący sposób przedstawił w formie bogato ilustrowanego zdjęciami i dokumentami wykładu Prof. Paweł Sysa. Przybliżył drogę zawodową Pani Profesor, jej dokonania naukowe i wiele ciekawostek z życia naukowego i rodzinnego. Wystąpienie uzupełnił prof. Wierzchoś wskazując na wątek patriotyczny, a prof. Strzeżek podkreślił dobrą i szeroką współpracę na polu naukowym Pani Profesor z wieloma jednostkami naukowymi.

Aktualne problemy edukacji weterynaryjnej - wprowadzenie do tego punktu zebrania przedstawił przewodniczący Komitetu Prof. Janowski wskazując na dużą specyfikę studiów weterynaryjnych, niedoszacowanie kosztochłonności, feminizację zawodu lekarza weterynarii, utrudniony dostęp do zwierząt do dydaktyki. Następnie poprosił o przedstawienie prezentacji pt.,, Edukacja weterynaryjna” Panią Prof. Martę Kankofer.

Wystąpienie prof. Marty Kankofer obejmowało zagadnienia dydaktyki na kierunku weterynaria. Zaprezentowane zostały różne aspekty dydaktyczne na poziomie studentów, nauczycieli oraz sylabusa w oparciu o doświadczenia własne i materiały opublikowane w czasopismach dydaktycznych (Educational Researcher, Medical Education, Journal of Veterinary Medicine Education, Academic Medicine).

Omówione zostały wybrane zagadnienia z zakresu reguł pedagogicznych leżących u podstaw dwustronnej zależności pomiędzy nauczycielem a studentem i zaangażowania obu stron w tę zależność. Zwrócono uwagę na ważną rolę procesów biologicznych biorących udział w uczeniu się i zapamiętywaniu. Umiejętne czerpanie z tej wiedzy umożliwia wykorzystanie potencjału własnego studentów i ukierunkowanie ich na pogłębianie wiedzy. Należy pamiętać, że każdego roku mamy do czynienia z inną, heterogenną grupą studentów.

Wymienione i krótko omówione zostały aktualnie istniejące teorie uczenia się, a także rola nauczycieli przedmiotów podstawowych i klinicznych w procesie kształcenia w aspekcie doboru metod i technik dydaktycznych dostosowanych do specyfiki poszczególnych przedmiotów i możliwości studentów.

Przedstawione zostały wybrane innowacyjne techniki dydaktyczne wykorzystywane w Katedrze Biochemii Wydziału Medycyny Weterynaryjnej w Lublinie w zakresie przedmiotów podstawowych wytworzone między innymi podczas realizacji międzynarodowego projektu naukowego VETVIP. Projekt zakładał naukową analizę przydatności „wirtualnych pacjentów” do efektywnej nauki przedmiotów podstawowych w zakresie weterynarii. Dokonano wielokierunkowej analizy statystycznej efektów kształcenia oraz satysfakcji studentów przy wykorzystaniu 30 wirtualnych przypadków przygotowanych na potrzeby projektu. Wyniki opublikowano w specjalistycznych czasopismach, a wskazują one jednoznacznie, że taka forma kształcenia nie tylko podnosi atrakcyjność przedmiotu, ale przede wszystkim motywację do dalszej nauki i osiągane stopnie z egzaminu końcowego. Analiza wyników projektu oraz inne obserwacje wskazują, że klasyczne wykłady i ćwiczenia nie są już wystarczającymi formami dydaktycznymi i studenci oczekują innowacji w kierunku wykorzystania np. aplikacji, animacji, gier planszowych, a także materiałów do kształcenia na odległość dostępnych na platformach internetowych.

Kształcenie kliniczne jest utrudnione restrykcyjnymi regułami etycznymi oraz zmniejszoną ilością pacjentów z grupy zwierząt gospodarskich, dlatego powinno wykorzystywać w pierwszym etapie kształcenia symulatory, które zmniejszą obawy studentów i przyczynią się do łatwiejszej nauki w drugim etapie na pacjentach. Ważne jest również, aby także w kształceniu praktycznym stosować reguły pedagogiczne dla efektywniejszego zapamiętywania procedur klinicznych oraz wypracowania obiektywnych sposobów oceny efektów tego kształcenia np. w oparciu o znane OSCI czy mini-CEX. 

Prawidłowe przygotowywanie sylabusa i rokroczna jego kontrola na początku semestru są istotne dla wypracowania właściwego planu zajęć w danym semestrze, uwzględniającego założenia standardu kształcenia, ale dostosowanego do aktualnej grupy studenckiej. 

Reasumując, racjonalnie dobrane do specyfiki poszczególnych przedmiotów innowacje w dydaktyce mogą przyczynić się znacząco do wzrostu motywacji studentów oraz do osiągania lepszych efektów kształcenia na kierunku weterynaria.

Prof. Janowski podziękował za bardzo edukacyjną prezentację i zaproponował dyskusją oraz wypracowanie tez do wyrażenia stanowiska Komitetu.

Jako pierwsza głos zabrała Prof. Obmińska-Mrukowicz, która jest członkiem PAKA. Zapoznała zebranych z problemem kosztochłonności, powiązanym z liczbą studentów, wskazała, że zawód lekarza weterynarii należy do zawodów regulowanych zaś Ustawa o zawodzie zakłada standard nauczania w ramach którego powinny kształcić wszystkie wydziały na terenie kraju. Podkreśliła brak sylwetki absolwenta, niedobory kadrowe i infrastruktury na kilku wydziałach. Zwróciła uwagę, że ostatnio powstałe nowe wydziały mają liczne wady. Chociaż także zalety. Aprobata Europejska -uznaje dyplom gdy wydział ma prawa nadawania stopnia doktora, natomiast podstawowa kadra wydziału to tylko 6 dr habilitowanych i 8 dr.

Kolejny głos w dyskusji zabrał Prof. Tarasiuk, jako przedstawiciel nowego wydziału w Krakowie, krótko przedstawił genezę powołania wydziału weterynaryjnego, podkreślił, że wiosną 2018 roku wydział wypromował pierwszych 40 lekarzy weterynarii. Wskazał, że są pewne niedociągnięcia, ale mocną stroną nauczania są np. małe grupy studenckie.

Prof. Kaba wskazał na potrzebę aktualizacji Sylabusów, niedobór praktyk studenckich, dość niski wzrost liczby pacjentów klinicznych na których można prowadzić zajęcia praktyczne.

Prof. Szteyn podkreśliła, że zmienił się nieco profil zawodu i 70% lekarzy weterynarii zajmuje się obecnie szeroko pojętym bezpieczeństwem żywności, a ponieważ jest to zawód regulowany ogranicza to możliwości zatrudnienia. Wskazała również na brak dostępu do zakładów w których można przeprowadzić zajęcia ze studentami. Ograniczają to procedury urzędowe regulowane normami UE, jak również brak współpracy z pracownikami urzędów państwowych.

Dr Łukaszewicz przedstawił stanowisko Rady Izby Lekarsko-Weterynaryjnej, które jest negatywne w sprawie opiniowania nowych wydziałów. Podkreślił, że kosztem powstawania nowych stare wydziały są niedoinwestowane, przez to trudno im spełnić wysokie wymagania. Wskazał na malejący prestiż zawodu lekarza weterynarii, podał, że w Polsce jest 17 tys. lekarzy wet. i można mówić o nadprodukcji, aktualnie rynek pracy nie jest wstanie wchłonąć wszystkich absolwentów. Optymalna liczba absolwentów to ok. 500 osób rocznie. Dziś jest również pewna luka, ponieważ jest 200 wolnych etatów w administracji, ale ze względu na niskie urzędowe wynagrodzenia prawdopodobnie absolwenci nie chcą podjąć pracy. Wskazuje na to fakt, że część absolwentów nie odbiera praw wykonywania zawodu i poszukuje lepiej płatnej pracy poza zawodem.

Prof. Nicpoń wskazał na duży postęp w rolnictwie i naukach weterynaryjnych, że coraz trudniej jest kształcić praktycznie ze względu na wysokie koszty. Wskazał na potrzebę typowania lecznic w których mogą się odbywać praktyki aby poziom kształcenia był wysoki. Wnioskował o przywrócenie stażu po uzyskaniu dyplomu trwającego min. rok, aby podnieść kwalifikacje.

Ponownie zabrała głos prof. Obmińska-Mrukowicz i powiedziała, że od 2012 roku brak jest pytań o zasadność otwierania nowych wydziałów oraz, że obniżono znacznie rangę opinii w sprawie ich tworzenia.

Prof. Sobiech wskazał na dużą potrzebę kształcenia praktycznego w obszarze dużych zwierząt, które jest bardzo kosztochłonne, proponował specjalizację od 5 roku studiów, zniesienie limitów pensum dydaktycznego. Zwrócił uwagę na olbrzymią feminizację zawodu, aż 80% studentów weterynarii to kobiety, które w obszarze dużych zwierząt mają pewne ograniczenia. Poparł go Prezes Izby dr Łukaszewicz.

Prof. Murawski wskazał na lepsze przenikanie się dydaktyki z praktyką, co wynika z przygotowania i posiadania odpowiednich kompetencji do prowadzenia zajęć z danego przedmiotu o czym powinien decydować dorobek naukowy w danym zakresie.

Głos zabrał także Prof. Zabielski, który podzielił się refleksjami z 2 wizyt w Izraelu i Francji. Wskazał, że izba lekarska reguluje liczbę studentów. Mówił o źle wydawanych pieniądzach na nauczanie, jako przykład podał, że po zootechnice tylko 7% absolwentów otrzymuje pracę, te pieniądze mogłyby być lepiej spożytkowane na kierunkach nie doinwestowanych. Należałoby usprawnić system dystrybucji pieniędzy państwowych. Wskazał na ucieczkę po studiach zagranicę, państwo ponosi koszty, a absolwenci są nie wykorzystani. W konkluzji podsumował potrzebę ścisłej współpracy co do realnej liczby studentów z Izbą lekarsko-Weterynaryjną.

Koszt kształcenia jednego studenta na studiach weterynaryjnych w Warszawie wynosi 8-12 tys. złotych rocznie.

Prof. Murawski podał, że np. 100% kształcących się w uczelniach wojskowych ma zatrudnienie.

Prof. Winiarczyk zwrócił uwagę, że aby usprawnić zarówno nauczanie jaki i podnieść jakość nauczania należy starać się o zwiększanie finansowania, studia weterynaryjne powinny mieć charakter uniwersytecki oraz należy usprawnić możliwości odbywania praktyk studenckich.

Podsumowując przewodniczący Komitetu Prof. Janowski poprosił o przesłanie do prezydium Komitet sugestii dotyczących omawianego zagadnienia, które mogą być zawarte w stanowisku. Wskazał też na lobbowanie we wszystkich możliwych gremiach, szczególnie państwowych aby zwiększyć finansowanie studiów weterynaryjnych, jeśli miały by powstać nowe wydziały to powinny legitymować się odpowiednią Kadrą o profilu naukowym odpowiadającym nauczanym przedmiotom. Stwierdził także, że powyższa dyskusja będzie podstawą do opracowania stanowiska KNWiBR dotyczącego edukacji weterynaryjnej.

Ostatnim punktem zebrania były wolne wnioski.

Kończąc zebranie Przewodniczący KNWiBR Prof. Janowski podziękował wszystkim za przybycie o owocną dyskusję.

 

        Sekretarz KNWiBR                                     Przewodniczący KNWiBR

Dr hab. Rajmund Sokół, prof. UWM                 Prof. dr hab. Tomasz Janowski

 

 

 

*****

 

Szanowny Pan

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący

Komitetu Nauk Weterynaryjnych

i Biologii Rozrodu PAN

 

 

Szanowny Panie Profesorze,

Mam zaszczyt serdecznie zaprosić Pana na międzynarodową konferencję Assisted Reproduction Technologies - long term perspectives, która odbędzie się w Auditorium Maximum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, 7-8 września 2018 roku.

Kierując zaproszenie do Pana jako Przewodniczącego naszego Komitetu, uprzejmie proszę o przekazanie niniejszego do wszystkich Członków Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN, zainteresowanych udziałem w naszej konferencji.

Program konferencji odejmuje prezentacje najnowszych wyników badań w celu rozpowszechniania wiedzy i odkrywania nowych horyzontów z zakresu biologii i biotechnologii rozrodu.

Konferencja będzie doskonałą okazją do konstruktywnych dyskusji i debat na tematy biologii rozrodu oraz badan biomedycznych pomiędzy wiodącymi specjalistami z całego świata.

Udział w konferencji (rejestracja oraz posiłki wydawane podczas konferencji) jest bezpłatny.

Zapraszamy do rejestracji na naszej stronie: http://www.eraofart2018.pl/ do dnia 5 września 2018.

 

 

Z wyrazami głębokiego szacunku,

Grażyna E. Ptak

Przewodnicząca Komitetu Organizacyjnego

 

 

 

 

*****

 

 

 

PROJEKT 

 

Stanowisko

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

Polskiej Akademii Nauk

w sprawie

aktualnych problemów akademickiej edukacji weterynaryjnej

w Polsce

 

            Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu skupiający przedstawicieli instytucji akademickich i badawczych oraz towarzystw i organizacji zawodowych działających w obszarze „medycyny weterynaryjnej” na posiedzeniu plenarnym w dn. 12.06.2018 r. przeprowadził głęboką analizę sytuacji akademickiego kształcenia weterynaryjnego w kraju.

W opinii Komitetu w ostatnich latach daje się zauważyć wzrost poziomu kształcenia na Wydziałach Medycyny Weterynaryjnej w Lublinie, Olsztynie, Warszawie i Wrocławiu. Jest to wynikiem stopniowego unowocześnienia programów nauczania, a także znacznego polepszenia bazy lokalowej i wyposażenia aparaturowego w ostatnich latach. Potwierdzeniem tego jest fakt uzyskania przez ww. Wydziały akredytacji krajowych PKA (Polskiej Komisji Akredytacyjnej) oraz europejskich EAEVE (European Association of Establishments for Veterinary Education).

Jednakże kształcenie weterynaryjne w kraju napotyka w dalszym ciągu na wiele trudności, które ograniczają dalszy wzrost poziomu działalności dydaktycznej na Wydziałach Medycyny Weterynaryjnej. Należą do nich następujące problemy:

- ww. Wydziały są częścią uniwersytetów stanowiących federację wielu wydziałów, przez co podlegają ogólnouczelnianym regulacjom (np. finansowym i administracyjnym), często ograniczającym dalszy rozwój Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej,

- niskie finansowanie wydziałów i ich działalności dydaktycznej. Mimo, iż kierunek „weterynaria” posiada krajowy współczynnik kosztochłonności kształcenia „3”, to globalne finansowanie wydziałów jest nadal ok. 10-20-krotnie mniejsze niż w innych krajach europejskich,

- deficyt ten jest pogłębiony przez fakt, iż w Polsce aktualnie nie istnieją klarowne ścieżki finansowania umożliwiające inwestycje w bazę dydaktyczną. Ogranicza to możliwość wyposażenia wydziałów w nowoczesne laboratoria dydaktyczne (skills-laby, symulatory itp.) oraz rozwoju metod alternatywnego nauczania,

- zatrudnienie na Wydziałach Medycyny Weterynaryjnej jest zbyt niskie, w warunkach krajowych wynosi ono 150-200 osób, podczas gdy w Europie jest ono 2-3 krotnie wyższe. Niedobór ten dotyczy zwłaszcza grupy pracowników technicznych i obsługi zwierząt związanych z działalnością dydaktyczną,

- nasilają się problemy z dostępem do zwierząt dydaktycznych, co jest związane z coraz ostrzejszymi rygorami związanymi z bioasekuracją. Dotyczy to zwłaszcza zwierząt gospodarskich, grupy niezwykle ważnej z punktu widzenia poziomu zawodowej edukacji. Innym zbliżonym problemem jest obniżone upraktycznienie zajęć wynikające z przesadnej konieczności przestrzegania zasad dobrostanu oraz podwyższonym norm etycznych,

- coraz trudniejsza jest współpraca z instytucjami produkcyjnymi i inspekcyjnymi, która jest niezbędna dla prawidłowej organizacji procesu dydaktycznego w obszarze zawodowym (staże kliniczne, praktyki). Sprawa ta powinna być uregulowana administracyjnie na szczeblu centralnym (ministerstwa, główne inspektoraty itp.),

- na Wydziałach Medycyny Weterynaryjnej następuje stopniowa feminizacja. Aktualnie kobiety stanowią już 80% studentów, co utrudnia prowadzenie grupy zajęć wymagających siły fizycznej. Ponadto pojawiają się problemy z postawami etycznymi studentów odmawiających udziału w niektórych zajęciach, rzekomo z powodów etycznych. Można to przezwyciężyć przez reorganizację systemu przyjęć na studia weterynaryjne i profesjonalną ocenę profilu psychologicznego kandydatów oraz ich stosunku do zwierząt dokonywaną przez Wydziały,

- krajowe Wydziały Medycyny Weterynaryjnej nie wprowadzają w dostatecznym stopniu zmian w systemie nauczania polegających na stosowaniu modułów problemowych, bloków dydaktycznych i torów zawodowych. Nauczanie zbytnio bazuje na tradycyjnych przedmiotach i klasycznych formach nauczania,

- w programach i planach zajęć brak jest wyrazistego profilu zawodowego, co obniża poziom kompetencji „dnia pierwszego” i osłabia zdolność absolwentów do konkurencji na rynku pracy.

Powyższe problemy, poza dwoma ostatnimi, są raczej odzwierciedleniem sytuacji organizacyjno-finansowej Wydziałów oraz zmian otoczenia społecznego, a także priorytetów działania instytucji, których współpraca jest niezbędna w toku nauczania zawodowego. Przezwyciężenie tych trudności wymaga zarówno częściowej zmiany wizji nauczania na Wydziałach, ale przede wszystkim lepszej współpracy instytucji gospodarczych i administracyjnych z otoczenia Wydziałów.

Ponadto, Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu za jeden z poważniejszym aktualnych problemów edukacji weterynaryjnych w Polsce uważa nieuzasadnione i masowe tworzenie nowych Wydziałów Medycyny Weterynaryjnej lub kierunków kształcenia „weterynaria” na innych wydziałach szkół wyższych (Poznań, Kraków, Toruń). W naszej ocenie jest to raczej wyraz lokalnych ambicji i próby zapewnienia sobie odpowiedniej liczby nowych studentów. Nie wynika to natomiast z potrzeb rynku pracy, bowiem wg szacunków Krajowej Izby Lekarsko-Weterynaryjnej w Polsce w grupie lekarzy weterynarii panuje już bezrobocie. Komitet nie odmawia nikomu prawa do tworzenia nowych Wydziałów, bo jest to zgodne z polskim ustawodawstwem, jednakże nowotworzone studia weterynaryjne już na początku istnienia nie powinny cechować się tak ogromnymi deficytami. Dotyczy to przede wszystkim słabej i niedostatecznej liczbowo kadry dydaktycznej, braku badań naukowych jako zaplecza procesu dydaktycznego, braku infrastruktury dydaktycznej i naukowej, a także nierealizowania aktualnych trendów nauczania. Przez to kształcenie na tych kierunkach jest na słabym poziomie, co dokumentują słabe oceny po wizytacjach komisji PKA. W rankingu „Perspektyw” nowe wydziały kształcące w kierunku „weterynaria” zostały ocenione na poziomie tylko ok. 50-60% oceny wydziałów „starych”. W naszej ocenie nie ma najmniejszych szans na rychłe podniesienie ich poziomu nauczania do wymaganego przez instytucje europejskie (EAEVE), co zapewnia pełną europejską uznawalność dyplomów. Nie będzie także można uznać takiego kształcenia za kształcenie na poziomie akademickim, co jest wymagane w zawodach medycznych, do których należy także „weterynaria”. Nasze ogromne zdziwienie budzi fakt, że MNiSzW, mimo kilkukrotnych, negatywnych opinii wszystkich organów PKA, udzieliła ostatnio zgody na rekrutację i prowadzenie zajęć dydaktycznych na kierunku "weterynaria" przez Uniwersytet M. Kopernika w Toruniu. Obrazuje to zupełne nieliczenie się władz politycznych z opiniami ekspertów i realiami.

W związku z powyższym apelujemy do Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Polskiej Komisji Akredytacyjnej o zwrócenie uwagi na ten problem i podjęcie poczynań zmierzających do jego rozwiązania. Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu identyfikuje się przy tym z wcześniejszymi opiniami w tej sprawie wyrażanymi przez Krajową Izbę Lekarsko-Weterynaryjną, krajowe Wydziały Medycyny Weterynaryjnej oraz komisje wizytujące Polskiej Komisji Akredytacyjnej.

W podsumowaniu, pragniemy podkreślić silną konieczność dalszego doskonalenia procesu dydaktycznego na kierunku „weterynaria”, zarówno ze względu na dynamicznie zmieniające się uwarunkowania społeczno-gospodarcze otoczenia medycyny weterynaryjnej, jak również rosnące oczekiwania i znaczenie społeczne zawodu lekarza weterynarii.

 

 

*****

 

Olsztyn, 2018.07.19

 

 

Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego

„Zespół Identyfikujący”

ul. Wspólna 1/3

00-529 Warszawa

„Rada NCN”

 

 

dotyczy: poparcia kandydatury prof. dr hab. Macieja Ugorskiego z Wydziału Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu na członka Rady Narodowego Centrum Nauki

 

            Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu mocno rekomenduje kandydaturę prof. dr hab. Macieja Ugorskiego z Wydziału Medycyny Weterynaryjnej UP we Wrocławiu w wyborach na członka Rady Narodowego Centrum Nauki jako reprezentanta dziedziny (dyscypliny) nauki weterynaryjne.

         Komitet nasz skupiający przedstawicieli wszystkich instytucji akademickich i badawczych działających w dziedzinie nauk weterynaryjnych jednoznacznie popiera tę kandydaturę, biorąc pod uwagę ogromne osiągnięcia badawczo-publikacyjne, akademickie i organizacyjne Kandydata. Szczegółowo są one wymienione w formalnych zgłoszeniach prof. dr hab. Macieja Ugorskiego jako kandydata do Rady NCN.

         Prof. dr hab. Maciej Ugorski jest wybitnym biochemikiem weterynaryjnym, specjalizującym się w obszarach onkologii oraz mikrobiologii weterynaryjnej, ale cechuje się również ogromnym rozeznaniem w innych specjalnościach. Kandydat bardzo umiejętnie łączy w swych badaniach wątki podstawowe z elementami aplikacyjnymi, co podnosi wartość Jego dokonań naukowych. Posiada ogromny dorobek publikacyjny, a także związany z organizacją badań naukowych na różnych poziomach. Ma także za sobą liczne doświadczenia we współpracy z NCN jako recenzent, członek paneli lub przewodniczący zespołów eksperckich. Był także kierownikiem i realizatorem wielu krajowych i międzynarodowych grantów badawczych.

         Prof. dr hab. Maciej Ugorski posiada ogromny autorytet w środowisku nauk weterynaryjnych, jest człowiekiem otwartym na dyskusję, bardzo doświadczonym, przez co predysponowanym do kształtowania polityki badań naukowych w Polsce.

         Jako Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN pragnę zwrócić uwagę, że nauki weterynaryjne cechują się dużą specyfiką, a jednocześnie są niezwykle ważne, zarówno dla badań podstawowych, ale także jako zaplecze naukowe dla całego sektora ochrony zdrowia publicznego (higiena środków spożywczych, choroby odzwierzęce itp.). Powołanie w skład Rady NCN przedstawiciela nauk weterynaryjnych pozwoliłoby na optymalizację polityki naukowej państwa w tym ważnym obszarze.

 

 

           Z poważaniem

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

          Przewodniczący

Komitetu Nauk Weterynaryjnych

        i Biologii Rozrodu

 

 

***** 

 

 

CV prof. dr hab. Macieja Ugorskiego - Kandydata na członka Rady Naukowej Narodowego Centrum Nauki

 

1. Wskazanie podmiotu zgłaszającego kandydata

2. Dane osobowe kandydata:

 

Maciej Ugorski

ul. Pugeta 35/2

51-628 Wrocław

 

3. Dorobek naukowy oraz informacje o aktywności naukowej kandydata (w zgłoszeniu prosimy wskazać liczbę publikacji wraz z liczbą cytowań).

 

Prof. dr hab. Maciej Ugorski jest współautorem lub autorem 92 prac oryginalnych i 20 artykułów przeglądowych (spis w załączeniu)

Wartości wskaźników bibliometrycznych: indeks Hirsch’a wg. Web of Science i Scopus -20; liczba cytowań (bez autocytowań) wg. Web of Science – 985, wg. Scopus – 888.

 

4. Opis kwalifikacji i doświadczenia zawodowego kandydata (do zgłoszenie prosimy dołączyć wykaz zrealizowanych/realizowanych projektów badawczych).

Prof. dr hab. Maciej Ugorski jest długoletnim recenzentem projektów badawczych finansowanych kolejno przez Komitet Badań Naukowych, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i Narodowe centrum Nauki.

Członek Panelu Sekcji Biologii Molekularnej, Biochemii i Biofizyki Komitetu Badań Naukowych, uczestnicząc w jej pracach w trakcie 9, 10, 11 i 12 konkursu projektów badawczych. 

Członek Panelu Recenzentów Sekcji Biologii Medycznej (P05A) MNiSzW podczas 31, 32, 33, 35, 38, 39 i 40 konkursu.

Członek Zespołu Ekspertów Zespołu Recenzentów w panelu N308 – Dyscyplina Nauk Weterynaryjnych MNiSzW podczas 40 konkursu.

Członek Zespołu Ekspertów NCN panelu dziedzinowego NZ 5A w grupie Nauk o Życiu w konkursach OPUS 1, 2 , 3; PRELUDIUM 1, 2, 3; SONATA 1,2,3.

Przewodniczący Zespołu Ekspertów NCN w dziale Nauk o Życiu, panel NZ 5A w konkursach OPUS 6 i 7; PRELUDIUM 6 i 7; SONATA 6 i 7.

Członek Zespołu Ekspertów NCN w dziale Nauk o Życiu w konkursach MAESTRO 5 i SONATA BIS 3.

 

W latach 1996 – 1998 był redaktorem międzynarodowego czasopisma „Trends in Glycoscience and Glycotechnology”, od roku 1999 jest członkiem Rady Naukowej czasopisma „Współczesna Onkologia”, a od roku 2012 członkiem Rady Naukowej czasopisma „Polish Journal of Veterinary Science”.

 Wykonał szereg recenzji dla polskich i zagranicznych czasopism naukowych, m. in. takich jak: Polish Journal of Veterinary Sciences, Veterinary Microbiology, Microbiology SGM, Journal of Basic Microbiology, Research in Microbiology, International Journal of Cancer, Clinical & Experimental Metastasis, Cancer Letters, , Glycocojugate Journal, Glycobiology, Postępy Biochemii, Postępy Biologii Komórki, Acta Biochimica Polonica, Postępy Higieny i Medycyny Doświadczalnej, Archivum Immunologiae et Therapiae Experimentalis, Cellular & Molecular Biology Letters.

W latach 2005 – 2010 i 2013 był członkiem Komisji ds. Nagrody Dyrektora Centrum Onkologii – Instytutu im M. Skłodowskiej-Curie oraz w roku 2003 członkiem Komisji Nagród Dorocznych PTNW.

Członek Komitetu Immunologii i Etiologii Zakażeń Człowieka PAN 2003 – 2010, Komitetu Nauk Weterynaryjnych PAN w latach 2011 – 2014, członek Prezydium Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN na lata 2015 – 2018.

Członek Rady Naukowej Wrocławskiego Centrum Badań EIT+ w latach 2013 – 2016.

Członek Rady Naukowej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN we Wrocławiu w latach 1995 – 2015.

W latach 2000 – 2005 był członkiem Pierwszej Lokalnej Komisji Okręgowej reprezentującej Komisję Etyczną do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach.

Od roku 2007 jest przedstawicielem Polskiego Towarzystwa Biochemicznego w International Glycoconjugate Organization.

 

Projekty badawcze

Projekty badawcze

1. Finansowane przez KBN/MNiSzW/NCN

    a) własne

Kierownik

1. Wykorzystanie metod odwrotnej genetyki w badaniach nad rolą łańcuchów cukrowych w ekspresji fenotypu nowotworowego (Nr 6 P207 001 05, 1993 – 1996)

2. Badania polimorfizmu genetycznegoSalmonellaEnteritidis, Yersinia enterocolitica, Listeria monocytogenes i Campylobacter jejuni (Nr 6 PO6D 055 21, 2001 – 2004).

3. Charakterystyka funcjonalna bakteryjnych adhezyn FimH pałeczekSalmonellaEnteritidis, Salmonella Gallinarum i Salmonella Pullorum (Nr 3PO6K 003 22, 2002 – 2004).

4. Badania nad rolą adhezyn FimH fimbrii typu 1 w patogenezie zakażeń pałeczkamiSalmonella(Nr 2 PO6K 023 30, 2006 – 2009).

5. Rola galaktozylotransferazy UDP-galaktoza:ceramid (CGT), galaktozyloceramidu  (GalCer) i sulfatydu w progresji ludzkiego raka piersi (Nr N N401 0979 36, 2009 – 2012).

6. Rola podoplaniny ekspresjonowanej przez fibroblasty towarzyszące nowotworom (CAF) w progresji raka gruczołu piersiowego (Nr N N401 570340, 2011 – 2014).

 

Partner w konsorcjum

„Rola białka indukowanego prolaktyną ( Prolactin-Induced Protein – PIP) w progresji raka gruczołu piersiowego przy zastosowaniu terapii adjuwantowej” (NN-2016/23/B/NZ5/02647, 2017 – 2020).

 

Opiekun stażysty

Kierownik: dr Anna Matczuk (NCN Fuga 3 (NZ) staż podoktorski) „Badania nad wewnątrzkomórkową lokalizacją glikoprotein GP2/GP3/GP4 i możliwymi czynnikami jego retencji – rola w tworzeniu zakaźnych wirionów wirusa EAV (1.10.2014 – 30.09.2017)

 

Wykonawca

1. Badania nad rolą antygenu karcynoembrionalnego i sjalo-Le^aw procesie przerzutowania – wykorzystanie strategii antysensownego RNA w badaniach modelowych z zastosowaniem ludzkich komórek raka okrężnicy (Nr 4 P05A 083 15, 1998 – 2001).

2. Badania nad opracowaniem szczepionki podjednostkowej opartej o białka fimbrialneSalmonellaEnteritidis do zwalczania salmoneloz kur (Nr 5 PO6K 035 16, 1999 – 2001).

3. Rola zakażeńYersinia enterocoliticaw zaburzeniach rozrodu u macior (Nr 2 P06K 023 27”, 2004 – 2007).

4. Zmiany neurohormonalne i patomorfologiczne u psów z niewydolnościa krążenia w przebiegu endokardiozy mitralnej (Nr P06K 040 24, 2003 – 2006).

5. Badania nad regulacją ekspresjia1,3/4-fukozylotransferazy w komórkach linii ludzkiego raka okrężnicy (Nr 1871 P01/2006/31, 2006 - 2009).

6. Badanie poziomu ekspresji alternatywnych transkryptów IL-1bw mięśniu sercowym i wybranych tkankach u psów z krańcową niewydolnością serca (Nr  N N308 3037 33, 2007 – 2010).

7. „Rola izoformy MT-3-metalotioneiny w progresji ludzkiego raka gruczołu piersiowego w modelu in vivo” (N N401 048038, 2010 - 2012)

8. Rola ekspresji Nogo-B oraz jego receptora NgBR w rozwoju i progresji nowotworów złośliwych gruczołu piersiowego (N N401 424539, 2010 – 2013).

9. Ekspresja genuPIM-2, białek BAD i 4E-BP-1 w komórkach białaczkowych  u pacjentów z ostrą białaczką szpikową (OBS) i ostrą białaczką limfoblastyczną (OBL) (N N402 460137).

 

   b) promotorskie

1. Izolacja i charakterystyka linii komórkowych gruczolakoraka gruczołu mlekowego suk (Nr 1667/B/Po1/2010/38, 2010 – 2011).

 

c) zamawiane

Kierownik

1. Wykorzystanie antygenów towarzyszących nowotworom: sjalo-Lewis^ai CEA jako celów terapii przeciwnowotworowej (Nr PBZ-KBN 04/PO4/98, 1999 – 2002).

2. Wykorzystanie strategii interferencyjnego RNA (RNAi) do zwiększenia immunogenności mucyny MUC1 jako celu terapii przeciwnowotworowej (Nr PBZ-KBN-091/P05/2003, 2003 – 2007).

 

   2.Projekty finansowane przez Unię Europejską

     a) W ramach 6. Programu Ramowego

„Molecular mechanisms involved in organ-specific metastatic growth processes in breast cancer” (METABRE, LSHC-CT-2004-503049, 2004 – 2007).

b) W ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Wzrost Konkurencyjności Przedsiębiorstw

   „Dolnośląskie Centrum Zaawansowanych Technologii. Rozbudowa Laboratorium Agregatów Lipidowych” (WKP_ 1/1.4.3/2/2005/47/166/495/2006U, 2004 – 2006)

   c) W ramach Sektorowego Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka

1. „Zintegrowane Centrum Medycyny Sercowo-Naczyniowej”. Priorytet 1. Badania i rozwój nowoczesnych technologii. Działanie 1.1. Wsparcie badań naukowych dla budowy gospodarki oparej na wiedzy. Poddziałanie 1.1.2. Strategiczne programy badań naukowych i prac rozwojowych. Zadanie nr 12. Znaczenie patofizjologiczne w progresji niewydolności serca oraz wzajemne zależności pomiędzy niedoborami hormonów anabolicznych, zaburzoną równowagą w obrebie układu autonomicznego oraz aktywacją procesów zapalnych.

2. Oś priorytetowa 1. „Badania i rozwój nowoczesnych technologii” 1.1. Wsparcie badań naukowych dla budowy gospodarki opartej na wiedzy”. „Biotechnologie i zaawansowane technologie medyczne (nr POIG 01.01.02-2-003/08). Projekt badawczy: „Zaawansowana diagnostyka chorób nowotworowych”. Zadanie badawcze: „Ocena ekspresji UGT8 (galaktozylotransferazy UDP-galaktoza:ceramid), MUC-1 oraz antygenu T w ocenie rokowniczej różnych typów nowotworów złośliwych człowieka”.

 

    5. Uzasadnienie zgłoszenia kandydata.

„Prof. dr hab. Maciej Ugorski jest wybitnym przedstawicielem wrocławskiej szkoły glikobiologii. Jest pracownikiem nauki, którego dokonania na polu onkologii doświadczalnej oraz mikrobiologii weterynaryjnej stanowią punkt odniesienia dla młodego pokolenia badaczy, a praktyczne implikacje wyników Jego pracy wzbudzają zainteresowanie światowych firm biotechnologicznych. Ostatnie, oryginalne prace prof. Ugorskiego w znacznej mierze przyczyniły się do poznania roli glikolipidów w procesach nowotworzenia oraz roli fimbrii typu 1 w patogenezie zakażeń pałeczkami Salmonella. Z racji wartościowego dorobku naukowego oraz autorytetu prof. Ugorskiego   w środowisku akademickim, a także wielu przymiot osobistych jest On ze wszech miar predysponowany do kształtowania polityki finansowania badań naukowych w Polsce. 

 

 

 

***** 

 

Olsztyn, dnia 29.05.2018 r.

 

Uprzejmie zapraszam do wzięcia udziału w posiedzeniu Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu, które odbędzie się w dniu 12.06.2018r. o godz. 11:00 w Warszawie, Pałac Kultury i Nauki, XXVI p., sala 2604.

 

Program posiedzenia:

1. Otwarcie posiedzenia

2. Informacje Przewodniczącego KNWiBR

3. Wspomnienie Pani Profesor Zofii Bielańskiej-Osuchowskiej

(prof. dr dr h.c. Paweł Sysa)

4. Aktualne problemy edukacji weterynaryjnej

   a) Wprowadzenie (prof. dr hab. Tomasz Janowski)

   b) Prezentacja „Edukacja weterynaryjna – aktualne problemy” (prof. dr hab. Marta Kankofer)

   c) Dyskusja oraz opracowanie tez do stanowiska KNWiBR

6. Sprawy bieżące

7. Wolne wnioski

 

 

          Z poważaniem

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący KNWiBR PAN

 

 

 

 

                                    

 

***** 

 

 

Olsztyn, dnia 11.05.2018 r.

 

Szanowni Państwo,

Członkowie KNWiBR

 

Uprzejmie przypominamy, że najbliższe zebranie Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu odbędzie się 12.06.2018 r. w sali 2604 na 26p PKiN o godz. 11.00. Tematem wiodącym będzie omówienie aktualnych problemów edukacji weterynaryjnej w Polsce.

Jednocześnie informujemy, że do końca miesiąca mają Państwo możliwość zgłaszania ewentualnych propozycji tematu do omówienia na tym spotkaniu.

 

Z poważaniem

 

       Sekretarz                                       Przewodniczący Komitetu

dr hab. Rajmund Sokół, prof. UWM               Prof. dr hab. Tomasz Janowski

 

 

 

 

 

 

***** 

 

Olsztyn, dnia 7.02.2018r.

 

 

                 Szanowni Państwo,

                 Członkowie Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN,

 

         Uprzejmie informujemy, że w celu zaplanowania przez Państwa terminów różnych spotkań w roku 2018 przewidujemy 2 zebrania plenarne KNWiBR, pierwsze 12.06.2018r. (sala 2604) i drugie 14.11.2018r. (sala 2604). Szczegółowy plan spotkania wraz z godziną rozpoczęcia przedstawimy w stosownym terminie. 

 

Z poważaniem

 

Przewodniczący KNWiBR                                                Sekretarz

Prof. Tomasz Janowski                                Dr hab. Rajmund Sokół, prof. UWM

 

 

 

 *****  

 Warszawa, 21.11.2017 r.

 

 

Stanowisko

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN

w sprawie nowej klasyfikacji dziedzin i dyscyplin naukowych w Polsce oraz miejsca w niej nauk weterynaryjnych

 

            W związku z toczącymi się pracami nad nową klasyfikacją dziedzin i dyscyplin naukowych obowiązującą w naszym kraju, Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN wyraża pogląd o konieczności utrzymania w niej odrębności nauk weterynaryjnych jako samodzielnej dyscypliny naukowej. Dotychczas nauki weterynaryjne były samodzielną dziedziną nauk.

Pragniemy zwrócić uwagę, że w klasyfikacji OECD, która stanowi wzór dla nowej klasyfikacji nauk w Polsce, nauki weterynaryjne są samodzielną dyscypliną w dziedzinie nauk rolniczych. Podobna sytuacja istnieje w wielu krajach. Powyższe usytuowanie nauk weterynaryjnych wynika ze specyfiki tego obszaru naukowego związanej z jego unikalnymi cechami. Obszar nauk weterynaryjnych łączy bowiem w sobie medyczną problematykę fizjologii i patologii zwierząt, diagnozowania i leczenia niezakaźnych i zakaźnych chorób zwierząt, sanitarno-środowiskowych aspektów produkcji zwierzęcej, bezpieczeństwa żywności dla konsumentów oraz metod ochrony zdrowia zwierząt i ludzi. Łącznie stanowi to unikalny i bardzo tożsamy obszar naukowy o dużym znaczeniu gospodarczym i społecznym.

Zadania problemowe nauk weterynaryjnych znajdują odzwierciedlenie w wielu aspektach działalności administracji państwowej oraz edukacji akademickiej, a także mają swoją rozpoznawalność w regulacjach europejskich. Powyższa, krótka z konieczności charakterystyka nauk weterynaryjnych, opisuje odrębność merytoryczną tego obszaru naukowego. Wg prawodawstwa europejskiego zawód lekarza weterynarii należy do grupy 7 zawodów medycznych.

W naszej opinii połączenie nauk weterynaryjnych z planowanymi dyscyplinami naukowymi (zootechnika i rybactwo) spowodowałoby zatarcie obszaru kompetencyjnego i tożsamości naszej dyscypliny, a przez to przyczynić się do osłabienia jej rozpoznawalności krajowej i międzynarodowej oraz obniżenia jej merytoryczności. Nauki weterynaryjne są rozpoznawalne międzynarodowo. Są one także wyróżnione jako oddzielna dyscyplina w różnych rankingach międzynarodowych, zaś polskie nauki weterynaryjne zajmują w nich wysokie miejsce (np. 12 miejsce w świecie w 2016 r. wg Scimago Journal & Country Rank).

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN oczekuje uwzględnienia tych ważnych argumentów i pozostawienia nauk weterynaryjnych jako odrębnej dyscypliny naukowej w nowej krajowej klasyfikacji zgodnie z podziałem OECD.

     

          Z poważaniem

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący KNWiBR PAN

 

 

 

 *****  

 

Warszawa, 21.11.2017 r.

 

 Stanowisko

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN

w sprawie zwalczania Afrykańskiego Pomoru Świń w Polsce

 

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk (KNWiBR PAN), wyraża głębokie zaniepokojenie stale pogarszającą się sytuacją epizootyczną w zakresie szerzenia się Afrykańskiego Pomoru Świń (ASF) w Polsce. Występowanie tej choroby w populacji świń i dzików jest najważniejszym problemem, z którym aktualnie musi zmierzyć się cały sektor hodowli trzody chlewnej oraz organy administracji państwowej.  

ASF powoduje ogromne straty ekonomiczne wynikające przede wszystkim z zablokowania międzynarodowego obrotu trzodą chlewną oraz mięsem wieprzowym i faktu wypłacania z budżetu Państwa ogromnych odszkodowań związanych z administracyjną metodą zwalczania ASF. Nie bez znaczenia są towarzyszące procesowi zwalczania ASF negatywne skutki społeczne występowania tej choroby. 

Z uwagi na specyfikę wirusa, epidemiologię oraz fakt szerzenia się ASF w populacji dzików KNWiBR PAN stoi na stanowisku, że epidemia ASF będzie miała długotrwały przebieg, a ogromne straty są trudne do oszacowania. Można przyjąć, że mogą one sięgać kwoty do 8 mld PLN rocznie. Należy uznać, że ASF w okresie najbliższych co najmniej 10 lat będzie najważniejszym problemem w produkcji zwierzęcej w kraju.

 Z tego powodu KNWiBR PAN zwraca uwagę na potrzebę szybkiego rozwoju badań, szczególnie z zakresu diagnostyki i epidemiologii ASF, a także behawioryzmu dzików. KNWiBR PAN postuluje wystąpienie kompetentnych władz rządowych do Narodowego Centrum Badań i Rozwoju z propozycją wyodrębnienia specjalnych środków na wielokierunkowe projekty badawcze dotyczące usprawnienia szybkiej diagnostyki ASF i metod zwalczania tej choroby. Ważne jest z między innymi opracowanie szczegółowych zasad bioasekuracji, w tym dezynfekcji oraz zbadanie możliwości opracowania skutecznej szczepionki. Konieczne jest również opracowanie naukowych podstaw skutecznego ograniczenia populacji dzików.  Wiodącą rolę w powyższych badaniach powinien pełnić Państwowy Instytut Weterynaryjny – Państwowy Instytut Badawczy w Puławach, przy współpracy innych krajowych ośrodków naukowych.

KNWiBR PAN, doceniając dotychczasowe działania Rządu RP, w tym przede wszystkim Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi i Głównego Inspektoratu Weterynarii, zmierzające do zwalczenia ASF w kraju, apeluje o ich zdecydowane zintensyfikowanie, w aspektach wdrażania odpowiednich przepisów prawa o zwalczaniu chorób zaraźliwych, bezwzględnego egzekwowania zasad bioasekuracji oraz rozwoju diagnostyki laboratoryjnej tej choroby. Zdaniem KNWiBR PAN jedynie podjęcie szybkich, zdecydowanych i kompleksowych działań w postulowanym zakresie, w tym istotne wzmocnienie wspomnianych uprzednio naukowych podstaw walki z ASF, daje szansę na powstrzymanie szerzenia się tej choroby w populacji świń i ograniczenia jej rozprzestrzeniania się wśród dzików.

KNWiBR PAN wyraża przekonanie, że, tylko skierowanie wszelkich dostępnych sił i środków na eliminację choroby i wirusa z populacji zwierząt wrażliwych, gdzie nie doszło jeszcze do dalszego rozprzestrzenienia choroby na inne regiony, może zapobiec załamaniu się sektora produkcji trzody chlewnej w naszym kraju.

 

 

Z wyrazami szacunku

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący KNWiBR PAN

 

 

 *****  

 

 

Warszawa 21.11.2017r.

  

 

Protokół z zebrania plenarnego KNWiBR PAN w dniu 21.11.2017r.

 

         Zebranie plenarne KNWiBR PAN, 21 listopada 2017 roku w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie o godz. 11.00 otworzył i przywitał zebranych przewodniczący Komitetu Prof. dr hab. Tomasz Janowski. Na zebranie przybyło 32 członków Komitetu, pozostali członkowie przesłali usprawiedliwienia o nieobecności. Przewodniczący Komitetu przedstawił program zebrania, który przyjęto jednogłośnie. Zgodnie z programem Prof. Monika Kaczmarek (IRZiBŻ PAN Olsztyn) wygłosiła wykład pt. Rola ,,Omiki” w postępie badań z zakresu biologii rozrodu i medycyny weterynaryjnej. Po interesującej prezentacji wywiązała się dyskusja, w której głos kolejno zabierali Prof. Ptak, Prof. Chełmońska i prof. Kuźmak, którzy podkreślili znaczenie tego rozwoju metodyk dla nauki jako nowych narzędzi badawczych. Podkreślono konieczność tworzenia takich laboratoriów w krajowych jednostkach naukowych.

       Kolejnym punktem były sprawy bieżące, które krótko zreferował przewodniczący Komitetu prof. Janowski uwzględniając okres od ostatniego zebrania: poinformował, że Prezydium opiniowało dwa wnioski o nagrodę Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN, wyróżnienie otrzymała Pani prof. Wacławek z IRZiBŻ PAN Olsztyn, opiniowano również prof. Okudę na członka zagranicznego PAN, procedura przeszła pomyślnie i został on wybrany. Kolejna informacja dotyczyła imprez odbytych pod patronatem KNWiBR oraz firmowanych przez środki DUN PAN. Takie wsparcie otrzymał Kongres TBR w Olsztynie, a także Konferencja nt. endometritis u zwierząt gospodarskich w Olsztynie. Inne konferencje organizowane były pod patronatem Komitetu przez prof. Niżańskiego we Wrocławiu (Rozród małych zwierząt) i Twardonia (Rozród przeżuwaczy), Rozród bydła – Ciechanowiec (Olsztyn) oraz Rozród małych zwierząt w Warszawie (Olsztyn). Przewodniczący podkreślił, że miały one charakter międzynarodowy. Poinformował, że wszystkie informacje z tym związane są zamieszczone i dostępne na stronie internetowej Komitetu. Odbyło się także zabranie plenarne Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych, gdzie oceniano niektóre Instytuty Naukowe PAN oraz wybierano 4 członków zagranicznych. W tej ostatniej kwestii KNWiBR opiniował pozytywnie kandydaturę prof. Okudy z Japonii.

Kolejny punkt zebrania dotyczył informacji o możliwości współpracy KNWiBR z Komitetem Archeologii PAN. Sprawę zreferował oraz przedstawił prezentację multimedialną prof. dr hab. Marek Koziorowski z Uniwersytetu w Rzeszowie. W dyskusji zabrali głos prof. Ugorski z Wrocławia i prof. Gregoraszczuk, wskazali, że takie kontakty są potrzebne, mogą poszerzyć zakres działania wielu osób zajmujących się podobną problematyką, podkreślili, że należy powołać 2-3 osobowy zespół, który uściśli zasady współpracy. Zobowiązali się również do przekazania tej informacji do poszczególnych Katedr na swoich Uczelniach.

    Przewodniczący Komitetu podziękował prof. Koziorowskiemu i zaproponował kontynuowanie zebrania, przechodząc do kolejnego punkt dotyczącego przyjęcia stanowiska KNWiBR w sprawie zwalczania Afrykańskiego Pomoru Świń w Polsce. Poprosił o zreferowanie tego stanowiska prof. Szwedę z Olsztyna, który jest specjalistą z tego zakresu. Treść tego stanowiska została wyświetlona wszystkim zebranym, a Prof. Szweda w swoim wystąpieniu wskazał na dużą wagę problemu, ponieważ dotyczy on bezpieczeństwa żywności i jest to duży problem finansowy oraz społeczny. W dyskusji na tą sprawą zabrał głos prof. Kuźmak z Instytutu Weterynarii w Puławach, ośrodka który jakoby odpowiada i pracuje na problemem APŚ. Podkreślił wielowątkowość problemu, bardzo ważny aspekt diagnostyczny i wskazał na konieczność prowadzenia badań ukierunkowanych na możliwość likwidacji pomoru np. znalezieni finansowania prac nad szczepionką. Natomiast prof. Nicpoń z Wrocławia zapytał o koszt badania PCR, w kontekście masowej diagnostyki tej choroby. Wskazano na potrzebę poszerzenia i połączenia badań nad tym problemem. Prof. Ptak poinformowała, że można złożyć projekt badawczy w NCBiR dotyczący APŚ, uściślić precyzyjnie prośbę o otwarcie takiej ścieżki przez Komitet NCBiR np. w Biostrategu. Prof. Kuźmak wskazał, że powinien to być oddzielny program. Natomiast prof. Grądzki z Lublina powiedział, że są duże różnice w podejściu do tego problemu, które trafiają do różnych adresatów. Prof. Strzeżek poinformował, że jest międzyresortowy zespół do spraw APŚ i tu powinno kierować się sprawy, w tym stanowisko naszego Komitetu. Prof. Chełmońska wyraziła opinię, że powinny funkcjonować odpowiednie centralne mechanizmy finansowania takiego problemu, który jest bardzo ważny.

Konkludując przewodniczący prof. Janowski wskazał, że Komitet ma ogromną wiedzę naukową z tego zakresu i powinien swoje stanowisko w tej sprawie skierować do stosownych władz, ponadto powiedział, że stanowisko to zostanie zamieszczone na stronie internetowej Komitetu i można będzie przekazać do prezydium uwagi w tej sprawie aby stanowisko to było precyzyjne.

     Kolejny punkt zebrania dotyczył stanowiska KNWiBR w sprawie sytuacji nauk weterynaryjnych oraz o rozrodzie zwierząt w świetle projektu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce.

Przewodniczący prof. Janowski szczegółowo przedstawił założenia do Ustawy 2.0 zawarte w opracowaniu na ten temat opracowanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Poruszył przy tym wiele powszechnie znanych spraw dotyczących wielu aspektów życia akademickiego oraz organizacji nauki. Za ważna sprawę uznał nowy podział dziedzin i dyscyplin naukowych, a zwłaszcza usytuowanie w nim nauk weterynaryjnych i nauk o rozrodzie. Prof. Grądzki sugerował, że stanowisko Komitetu w tej sprawie to decyzja nieco spóźniona, ponieważ w Zielonej Górze 13 listopada odbyła się konferencja na której zreferowano ewentualne poprawki do ustawy.

Prof. Koziorowski wskazał, że jest częściowo za nową ustawą, niestety istnieje brak informacji o finansowaniu i o regionalnych uniwersytetach, pod znakiem zapytania stoi parametryzacja uczelni, na czym ma polegać.

Prof. Janowski zapytał ponownie, jak usytuować nauki o rozrodzie, które są ważną częścią działalności naszego Komitetu.

Prof. Sechman przedstawił jak nauki weterynaryjne plasują się w planowanym projekcie, są razem z zootechnika i rybactwem, natomiast prof. Wierzchość wskazał, ze w UE są tzw. zawody medyczne i należy w stanowisku zaakcentować, że zgodnie z prawem unijnym tam jest miejsce nauk weterynaryjnych. Zapytał, czy obecnie w naszym kraju obowiązuje w tym zakresie prawo europejskie – unijne.

Prof. Chełmońska poprosiła, aby odczytać treść stanowiska, a prof. Janowski poprosił sekretarza o odczytanie stanowiska. Po jego przedstawieniu zasugerowano, aby rozszerzyć jego zakres i zamieścić na stronie internetowej tak, aby było dostępne dla członków Komitetu.

Postanowiono w głosowaniu, że KNWiBR przyjmie ww. stanowisko w kwestii koniecznej odrębności nauk weterynaryjnych jako dziedziny lub co najmniej dyscypliny, zgodnie z klasyfikacją OECD. Uznano, że stanowisko to należy wysłać do stosownych władz i instytucji.

Następnie Prof. Janowski zaproponował, aby przejść do spraw bieżących. O głos poprosił prof. Kuźmak, który poinformował, że Polska jest wolna od enzootycznej białaczki bydła. Prof. Janowski podziękował za tę informację i pogratulował sukcesu, stwierdził także, że jest to dobry prognostyk na przyszłość dla zwalczania chorób zakaźnych w Polsce.

Kolejnym punktem były wolne wnioski. Nikt nie zabrał głosu. Na końcu zebrani zostali poinformowani przez Przewodniczący Komitetu, że oba przyszłe stanowiska zostaną zmieszczone na stronie internetowej Komitetu, podziękował również za obecność na zebraniu.

  

 

 ***** 

 

 

 

 

Szanowni Państwo!

W imieniu

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

życzymy

radosnych, spokojnych, rodzinnych

Świąt Bożego Narodzenia

oraz

wielu sukcesów i zdrowia w nadchodzącym Nowym Roku

 

     

 

***** 

 

Warszawa, 21.11.2017 r.

 

Stanowisko

Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu

Wydziału Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN

w sprawie zwalczania Afrykańskiego Pomoru Świń w Polsce 

 

Afrykański Pomór Świń (APŚ) jest najważniejszym problemem, z którym aktualnie musiał zmierzyć się sektor hodowli trzody chlewnej i Inspekcja Weterynaryjna. APŚ powoduje ogromne straty ekonomiczne wynikające z wysokiego odsetka padnięć świń, trudnych do przewidzenia i dokładnego oszacowania kosztów zwalczania oraz ograniczeń i/lub zakazów obrotu/handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego w skali krajowej i międzynarodowej. Z uwagi na specyfikę wirusa, epidemiologię, przebieg, diagnostykę i postępowanie przeciwepizootyczne choroba ta stanowi również poważne wyzwanie naukowe, będąc jednocześnie ważnym problemem społecznym i medialnym.

Komitet Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk (KNWiBR PAN), wyraża głębokie zaniepokojenie pogarszającą się, zwłaszcza w 2017 r., sytuacją epizootyczną APŚ w kraju, powodującą konieczność rozszerzania obszarów – zagrożenia, objętego ograniczeniami i ochronnego, w których obowiązują określone restrykcje, przedłużającą utrudnienia obrotu oraz pogłębiającą straty ekonomiczne i koszty społeczne.

KNWiBR PAN, doceniając dotychczasowe działania Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz Głównego Inspektoratu Weterynarii, zmierzające do zwalczenia APŚ w kraju, mimo początkowo zbyt słabego radykalizmu działania mającego różne uwarunkowania, apeluje o ich zdecydowane zintensyfikowanie w aspektach wdrażania odpowiednich przepisów prawnych i ich bezwzględnego egzekwowania. W tym aspekcie należałoby wzmocnić rolę i możliwości Głównego Inspektoratu Weterynarii.

KNWiBR PAN apeluje do Premiera RP i Ministra Finansów o przeznaczenie odpowiednich środków na diagnostykę i zwalczanie choroby, ograniczenie populacji dzików jako głównego rezerwuaru wirusa oraz bezwzględne przestrzeganie przyjętych zasad bioasekuracji.

KNWiBR PAN apeluje również do Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego o wydzielenie pewnej puli środków na badania naukowe dotyczące właściwości wirusa APŚ, epidemiologii choroby oraz metod zwalczania, zwłaszcza w aspekcie aplikacyjnym.

KNWiBR PAN wyraża przekonanie, że, jak najszybciej, należy skierować wszelkie możliwe siły i środki na eliminację choroby i wirusa z populacji zwierząt wrażliwych, zanim nie doszło jeszcze do dalszego rozprzestrzenienia choroby na inne regiony, co mogłoby spowodować załamanie sektora produkcji trzody chlewnej w kraju i narażenia Skarbu Państwa na bardzo poważne straty ekonomiczne.

 

Z wyrazami szacunku

Prof. dr hab. Tomasz Janowski

Przewodniczący KNWiBR PAN

 

 

*****

 

Zebranie Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN 

 

Olsztyn, dnia 31.10.2017r.

 

       Uprzejmie zapraszamy do wzięcia udziału w zebraniu Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu PAN, które odbędzie się 21 listopada 2017r. w Warszawie (PKiN) o godzinie 11.15.

Porządek obrad:

1. Rola ,,Omiki” w postępie badań z zakresu biologii rozrodu i medycyny weterynaryjnej – prof. Monika Kaczmarek (IRZiBŻ PAN Olsztyn)

2. Część administracyjna:

   a) Bieżące informacje Przewodniczącego KNWiBR

   b) Informacje dotyczące możliwości współpracy z Komitetem Archeologii PAN (ref. Prof. dr hab. Marek Koziorowski)

   c) Przyjęcie stanowiska KNWiBR w sprawie zwalczania Afrykańskiego Pomoru Świń w Polsce

  d) Stanowisko KNWiBR w sprawie sytuacji nauk weterynaryjnych oraz o rozrodzie zwierząt w świetle projektu nowej ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce (dyskusja)

   e) Wolne wnioski

 

 

          Sekretarz KNWiBR                                    Przewodniczący KNWiBR                                          

Dr hab. Rajmund Sokół, prof. UWM                     prof. dr hab. Tomasz Janowski      

 

 

 

*****

Wojciech Niżański

Wrocław, 7.09.2017

 

 

Recenzja osiągnięć badawczych przedłożonych przez zespoły wnioskujące o przyznanie nagrody naukowej Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych PAN

 

A. Zespół naukowy pod kierownictwem prof. dr hab. Andrzeja Ciereszki, w składzie dr Joanna Nynca, dr Grzegorz Dietrich, mgr Sylwia Judycka, mgr Ewa Liszewska. Tytuł osiągnięcia to Kriokonserwacja nasienia ryb łososiowatych - wyróżniające osiągnięcie aplikacyjne.

Podstawa recenzji to Uchwała Nr 12 Rady Naukowej IRZiBŻ PAN z dnia 30 marca 2017 dotycząca pozytywnego zaopiniowania wniosku o przyznanie nagrody za cykl prac i wyróżniające osiągnięcie aplikacyjne oraz Wniosek o przyznanie nagrody naukowej za wybitne osiągnięcie badawcze Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych Polskiej Akademii Nauk z dnia 21 kwietnia 2017. 

Wnioskowane do nagrody osiągnięcie naukowe to cykl prac mających na celu poznanie biologii nasienia ryb łososiowatych, metod jego oceny oraz opracowanie technologii kriokonserwacji gamet, zapewniającej podtrzymanie ich zdolności zapładniającej. Eksperymenty prowadzone przez zespół to spójne i dobrze przemyślane kolejne etapy realizowanego planu, mającego na celu całościowe poznanie podstaw biologii rozrodu wybranych gatunków ryb na poziomie cytologicznym i molekularnym oraz aplikację metod biotechnologicznych  we wspomaganie ich rozrodu.

Na osiągnięcie naukowe składa się cykl 13 publikacji oryginalnych opublikowanych w czasopismach z listy JCR o zasięgu międzynarodowym i wysokiej reputacji w reprezentowanej dyscyplinie "rozród zwierząt".  IF poszczególnych publikacji wynosi 1,838-2,667, a sumarycznie 25,327. Liczba punktów MNiSW publikacji to 25-35, w sumie 415 punktów. Biorąc pod uwagę reprezentowaną dyscyplinę, to tak wysokie wskaźniki naukometryczne cyklu publikacyjnego należy uznać za wybitne. Liczba cytowań cyklu publikacyjnego jest niezwykle wysoka i wynosi wg Web of Science (Core Collection) 92, co dowodzi nowatorstwa i oryginalności prowadzonych badań oraz przełomowego ich charakteru. Świadczy też niezaprzeczalnie o międzynarodowej rozpoznawalności i renomie zespołu kierowanego przez prof. dr hab. A. Ciereszkę. Analizując liczbę cytowań należy podkreślić, że publikacje ukazały się w ostatnich 3 latach (2014-2017).

Przełomowy charakter badań prowadzonych przez zespół w zakresie kriokonserwacji nasienia ryb łososiowatych, polega na: 1. uzyskaniu istotnej poprawy jakości kriokonserwowanego nasienia; 2. optymalizacji metodyki zamrażania i rozmrażania; 3. uzyskaniu postępu w przeskalowania metody konserwacji umożliwiającej wdrożenie do warunków praktycznych. Należy dodać, że pomimo niezaprzeczalnych walorów aplikacyjnych prace te mają również znaczenie poznawcze i są w tym zakresie niezwykle spójnym cyklem publikacyjnym prezentującym konsekwentne i wzajemnie komplementarne eksperymenty. 

Wkład przedłożonego osiągnięcia do nauk podstawowych polega m.in. na pogłębieniu badań nad rolą krioprotektorów zewnątrzkomórkowych w procesie kriokonserwacji nasienia oraz rolą jonów potasowych w kriotolerancji nasienia. Autorzy opisali również alternatywny mechanizm dojrzewania nasienia maskulinizowanych samic oraz poddali badaniom właściwości nasienia ryb za pomocą zaawansowanych metod oceny, w tym cytometrii przepływowej.

Wkład osiągnięcia do badań aplikacyjnych to m.in. uzyskanie nasienia kriokonserwowanego o dobrej jakości i potencjalnej przydatności do wdrożenia praktycznego do hodowli ryb łososiowatych. Autorzy wykazali ponadto przydatność opracowanej metody do kriokonserwacji nasienia innych gatunków ryb, opracowali kriokonserwację nasienia maskulinizowanych samic (neosamców) oraz dokonali przeskalowania metodyki w kierunku możliwości zapłodnienia większej ilości ikry.

Wyniki uzyskane w publikacjach były bezpośrednią inspiracją do napisania projektu TANGO, który uzyskał finansowanie NCN i NCBR: Innowacyjna wylęgarnia - wdrożenie kriokonserwacji nasienia do programów doskonalenia hodowli ryb łososiowatych CRYOHATCH TANGO 1/266953/NCBR/2015 realizowanego wcześniej w fazie koncepcyjnej i obecnie w fazie badawczo-rozwojowej ukierunkowanej na prace w największej krajowej wylęgarni. Prace te dotyczą doskonalenia i wdrożenia do praktyki biotechnik rozrodu ryb. Zespół ponadto złożył wniosek patentowy krajowy i międzynarodowy.

Podsumowując, przedstawiony do oceny Wniosek o przyznanie nagrody naukowej za wybitne osiągnięcie badawcze Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych Polskiej Akademii Nauk dla zespołu pod kierownictwem prof. dr hab. Andrzeja Ciereszki uważam za w pełni uzasadniony i zasługujący na pozytywne rozpatrzenie. Rekomenduję go zatem do przyznania nagrody, sytuując go w rankingu ocenianych wniosków na pierwszym miejscu.

  

B. Zespół naukowy pod kierownictwem dr hab. Izabeli Wocławek-Potockiej, prof. nadzw., w składzie dr inż. Ilona Kowalczyk-Zięba, mgr Dorota Boruszewska, mgr inż. Emilia Sinderewicz. Tytuł osiągnięcia to Udział kwasu lizofosfatydowego (LPA) w regulacji funkcji rozrodczych krowy i człowieka.

Podstawa recenzji to Uchwała Nr 11 Rady Naukowej IRZiBŻ PAN z dnia 30 marca 2017 dotycząca pozytywnego zaopiniowania wniosku o przyznanie nagrody Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych Polskiej Akademii Nauk za wybitne osiągnięcie badawcze oraz Wniosek o nagrodę za osiągnięcie naukowe z dnia 21 kwietnia 2017.

Do nagrody przedłożono efekty badań naukowych opublikowanych w 12 pracach. W przeważającej części zespół publikował w dobrych i bardzo dobrych czasopismach z listy JCR. Z 12 prac, 9 to publikacje oryginalne, a 3 to artykuły przeglądowe - 2 opublikowane w czasopismach indeksowanych, a jeden w czasopiśmie nie występującym w najważniejszych bazach. IF czasopism indeksowanych wynosi 1,21-3,471 a ich liczba punktów MNiSW wynosi 20-40. Sumaryczny IF cyklu publikacji wynosi 27,449 a liczba punktów MNiSW to  305 (wg. autorów Wniosku 295). Liczba cytowań publikacji wg bazy Web of Science (Core Collection) wynosi 23.

Wszystkie prace pretendujące do nagrody były wykonywane w ramach krajowych projektów badawczych kierowanych przez dr hab. Izabelę Wocławek-Potocką, prof. nadzw. tj. IUVENTUS PLUS, SONATA BIS, a także w ramach międzynarodowego projektu COST FA 0702 oraz w ramach krajowego projektu finansowanego przez NCN i kierowanego przez mgr inż. Emilię Sinderewicz.

Głównym celem zgłoszonych do nagrody badań było: 1) ustalenie udziału LPA w mechanizmach kontrolujących proces dojrzewania komórek jajowych oraz przedimplantacyjny rozwój zarodka, 2) określenie roli LPA w komórkowych, receptorowych i molekularnych mechanizmach kontrolujących funkcjonowanie jajowodu  i jajnika, w zakresie zarówno ciałka żółtego, jak i pęcherzyków jajnikowych u krów, 3) określenie roli receptorów LPA w patogenezie raka jajnika u kobiet. Zespół wykazał wiele kluczowych zjawisk związanych z oddziaływaniem LPA na układ rozrodczy, w zakresie apoptozy w ciałku żółtym i syntezę prostaglandyn, rozwój oocytów oraz interakcję zarodek-matka podczas rozwoju ciąży. Stwierdzono, że LPA oddziałuje w dużym stopniu na funkcję jajowodu. Wykazano ponadto istotną rolę receptorów LPA dla rozwoju raka błony śluzowej macicy.

Przedstawione przez zespół wyniki badań wnoszą istotne informacje do wiedzy dotyczącej biologii rozrodu. Mogą też stanowić podstawę do wykorzystania zwierząt jako modeli biomedycznych w pracach nad etiopatogenezą i terapią nowotworów układu rozrodczego u człowieka oraz nad zależnościami pomiędzy funkcją poszczególnych części układu rozrodczego a potencjałem rozwojowym żeńskich gamet i prawidłowością rozwoju ciąży.

Biorąc pod uwagę niektóre wskaźniki naukometryczne i niezwykle komplementarny i całościowych charakter  opisanych wcześniej w punkcie A badań zespołu prof. A. Ciereszki, osiągnięcie opisane w punkcie B plasuje się jednak na nieco niższej pozycji w porównaniu do przedstawionego jako pierwsze.    

 

Wojciech Niżański

 

*****

 

Ocena osiągnięć badawczych pretendujących do nagrody Wydziału II PAN

 

A. Tytuł osiągnięcia: "Kriokonserwacja nasienia ryb łososiowatych - wyróżniające osiągnięcie aplikacyjne".

Zespół naukowy- kierownik prof. dr hab. Andrzeja Ciereszko,  Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie.

Do oceny przedstawiono  cykl 13 oryginalnych prac powiązanych tematycznie oryginalnych opublikowanych w czasopismach indeksowanych, których sumaryczny IF = 25,327). Czasopisma te są czasopismami wiodącymi w obszarze prezentowanych badań. Potwierdzeniem istotności uzyskanych wyników badań naukowych jest liczba cytowań przedstawionych prac, która wynosi odpowiednio dla bazy Scopus - 100 oraz dla bazy JCR - 102. Szczegółowa analiza ww. cytowań wykazuje, że 50% tych cytowań to cytowania obce. Duża ilość cytowań własnych wynika w mojej ocenie z (i) spójności całego zestawu przedstawionych publikacji oraz (ii) dość ograniczonej grupy odbiorców, specjalistów w tym obszarze.

Jak wspomniano powyżej cykl publikacji jest jednolity tematycznie a jego znaczenie polega na (i) optymalizacji metodyki zamrażania i rozmrażania nasienia, co pozwoliło na (ii) uzyskanie istotnej poprawy jakości nasienia poddanego kriokonserwacji oraz (iii) doprowadziło do postępu w przeskalowaniu zoptymalizowanej metodyki umożliwiającym wdrożenie jej do warunków praktycznych. Ten ostatni aspekt znalazł potwierdzenie w uzyskaniu przez Zespół finansowania projektu TANGO w ramach konkursu organizowanego wspólnie przez NCN oraz NCBR. Efekty praktyczne pozwoliły również na zgłoszenia patentowe pod tytułem "Sposób konserwacji nasienia ryb łososiowatych", które są w toku.

Wartość naukowa prac wynika z (i) pogłębionych badań nad rolą krioprotektorów zewnątrzkomórkowych, (ii) jonów potasu, (iii) zastosowania alternatywnego mechanizmu dojrzewania nasienia maskulinizowanych samic oraz (iv) rozwinięcia cytometrycznych analiz nasienia ryb.

Reasumując przedstawiony wniosek uważam za w pełni uzasadniony i rekomenduję do przyznania nagrody naukowej Wydziału II PAN, jednocześnie w rankingu ocenianych wniosków sytuuję go na pozycji pierwszej.

 

B. Zespół naukowy pod kierownictwem dr hab. Izabeli Wocławek-Potockiej, tytuł osiągnięcia: "Udział kwasu lizofosfatydowego (LPA) w regulacji funkcji rozrodczych krowy i człowieka".

W ramach ww. osiągnięcia przedstawiono 12 prac, w tym 8 prac oryginalnych w czasopismach indeksowanych, 2 artykuły naukowe w czasopismach indeksowanych i jeden artykuł w czasopiśmie nie występującym w najważniejszych bazach. IF czasopism indeksowanych, w których opublikowano wyniki badań, mieści się w granicach 1,210 - 3,481 (sumaryczny IF = 27,449, lub 22,418 bez artykułów naukowych). Potwierdzeniem istotności uzyskanych wyników badań naukowych jest najczęściej liczba cytowań prac, która w tym przypadku wynosi odpowiednio dla bazy Scopus - 31 oraz dla bazy JCR - 23. Szczegółowa analiza ww. cytowań wykazuje, że 50% tych cytowań to cytowania obce. Ponadto, w co najmniej dwóch publikacjach żaden z członków zespołu nie występuje na pierwszej bądź ostatniej pozycji w liście autorów.

Czasopisma, w których opublikowano wyniki badań uznać należy za dobre i bardzo dobre. W tym miejscu chciałbym wyjaśnić moje stanowisko co do stosowania IF czasopisma w celu oceny konkretnej publikacji. Należy pamiętać, że publikacja która w dwóch pierwszych latach kalendarzowych nie została zacytowana co najmniej tyle razy ile wynosi IF czasopisma de facto wpływa na obniżenie tego IF. Zatem miernikiem ważności prac jest liczba cytowań (z wyłączeniem autocytowań) a nie IF czasopisma, w którym ta publikacja się ukazała.

Głównym celem badań prezentowanych w ww. publikacjach było ustalenie udziału LPA w mechanizmach kontrolujących proces dojrzewania komórek jajowych oraz przedimplantacyjny rozwój zarodka. Badania te polegały na ustaleniu roli LPA w mechanizmach kontrolujących funkcje ciałka żółtego i pęcherzyka jajnikowego. Wykazano m.in., że LPA ogranicza zdolność tlenku azotu do indukowania apoptozy komórek lutealnych oraz poprzez wpływ na syntezę prostaglandyn promuje luteoprotekcję. Ponad to wykazano, że LPA zwiększa odsetek oocytów metafazalnych II podziału mejotycznego.

 

Przedstawione wyniki wnoszą nowe i istotne informacje do wiedzy na temat biologii rozrodu jednak w porównaniu z wyżej omawianym osiągnięciem naukowym plasują się na niższej pozycji.

 

*****

 

Protokół z zebrania plenarnego KNWiBR PAN

 w dniu 21.06.2017r.

 

         Zebranie plenarne KNWiBR PAN 21 czerwca 2017 roku w Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie o godz. 11.00 otworzył i przywitał zebranych przewodniczący Komitetu Prof. dr hab. Tomasz Janowski. Na zebraniu obecnych było 33 członków Komitetu, pozostali członkowie przesłali usprawiedliwienia o nieobecności. Na początku zebrania Przewodniczący Komitetu przywitał nowych członków Komitetu oraz wręczył im nominacje. Następnie przedstawił program zebrania, który przegłosowano jednogłośnie. Zgodnie z programem Prof. Pomorska-Mól z Instytutu Weterynarii w Puławach w formie wykładu zapoznała zebranych z Epidemiologią afrykańskiego pomoru świń w Polsce. Po interesującej prezentacji wywiązała się dyskusja, w której podnoszono wątpliwość czy tylko droga pokarmowa zakażenia jest możliwa, czy są inne możliwości, jak np. wskazywał Prof. Sołtysiak, czy wektorem w Polsce mogą być kleszcze. Prof. Szweda jako specjalista wskazał, że w Polsce ASF na taką skalę jest nowością, stanowi duży problem ekonomiczny, a uwolnienie kraju jest trudne. Powiedział, że przy Ministrze obecnego rządu powstał zespół zajmujący się tym problemem. W podsumowaniu Przewodniczący Komitetu zaproponował przyjecie stanowiska w tej sprawie całego Komitetu. Po dyskusji uznano, że takie stanowisko powinno być wyrażone i powstanie po konsultacji z Prof. W. Szwedą.

W sprawach bieżących Przewodniczący poinformował, że wpłynęły 2 wnioski o nagrodę II Wydziału Komitetu PAN oraz że regulamin Komitetu został zatwierdzony przez Prezesa PAN. Ponadto wskazał, że działa już strona internetowa KNWiBR. Przekazał informację o zaproszeniu do współpracy z prof. Januszem Boratyńskim. Podał również, że 21.04.2017r. zgromadzenie plenarne II wydziału dokonało oceny 2 instytutów oraz o zmiany ich statutów. W tej części zabrania wskazał, że kolejne zebranie KNWiBR planowane jest jesienią, być może już po opublikowaniu nowej Ustawy o Szkolnictwie Wyższym. Być może da to szansę KNWiBR na wzięcie udziału w dyskusji nad jej ostatecznym kształtem.

Pkt. 2 zebrania KNWiBR nawiązywał do zmian w szkolnictwie wyższym i o przedstawienie aktualnych informacji Przewodniczący poprosił Prof. Zabielskiego, który był na spotkaniu z Ministrem J. Gowinem. Następnie Prof. M. Kaczmarek i Prof. Ptak przedstawiły prezentację na temat dotychczasowych informacji o projekcie Ustawy 2.0. W konkluzji Prof. Kaczmarek wskazała na obszerne informacje dostępne na stronie internetowej Ministerstwa. Prof. Zabielski uzupełnił przedstawioną prezentację, a w podsumowaniu zaproponował śledzenie przebiegu spotkań dyskusyjnych na stronie internetowej i branie udziału w dyskusji internetowej. Wyraził także opinię, że KNWiBR powinien zająć stanowisko dotyczące proponowanych zmian. Prof. Ciereszko wskazał, że po zapoznaniu się z całokształtem zmian, należy wykorzystać możliwość zgłoszenia wypracowanych propozycji przez Komitet w okresie 30 dni przewidzianych na dyskusję i w tym celu kolejne zebranie KNWiBR powinno odbyć się w tym terminie, aby propozycje był skuteczne. Następnie Przewodniczący KNWiBR zaproponował dyskusję. Padło wiele głosów krytycznych o dotychczas zaproponowanych zmianach i jednocześnie wyrażających konieczność wypracowania nowego modelu Szkolnictwa Wyższego, aby sprostało wymaganiom rozwoju nauki w Europie i Świecie. Głos w tej sprawie zabierali: profesorowie Nowacki, Świtoński, Nowak, który wyraził obawę co do możliwości finansowych proponowanych zmian, że są niezbędne ale i kosztowne. Prof. Chełmońska wskazała, że do końca nie wiadomo, czy decyzje o proponowanych zmianach już zapadły, w związku z tym trudno jest dyskutować. Kolejno swoje obawy wyrażali Prof. Nowacki wskazywał na brak informacji o finansowaniu, prof. Jaroszewski wskazał, że zmiany w ustawie są zależne od wielu czynników. Prof. Janowski zapytał członkinie Rady jak przebiega ustalanie wykreowanych stanowisk. W odpowiedzi Prof. Kaczmarek stwierdziła, że Rada nie pisze ustawy, jest jedynie organem doradczym. Prof. Nicpoń zapytał, jak będzie wyglądało finansowanie studiów, Prof. Winiarczyk o ścieżki kariery naukowej. Wskazał na konieczność ewentualnego lobbingu weterynarii razem z naukami medycznymi. Wiele problemów poruszonych w dyskusji będzie zależała od statutu danej Uczelni, tam mają się znaleźć odpowiednie regulacje.

Prof. Kotwica wskazał, że odbyło się już 9 konferencji na temat nowej ustawy 2.0 i nie powinnyśmy być zaskoczeni, że Ministerstwo przewidziało tylko jeden miesiąc na ostateczne konsultacje.

Przewodniczący KNWiBR w podsumowaniu wyraził opinie, że należy zabrać głos w tej dyskusji, stworzyć nasze  stanowisko, bowiem do września jest jeszcze trochę czasu.

W kolejnym punkcie (3) zebrania Prof. Janowski – przewodniczący KNWiBR podał informację o możliwości przekształcenia KNWiBR w Komitet Narodowy i zaproponował dyskusję o takiej zmianie. Prof. Chełmońska zapytała, czy wspólne Kongresy to będzie wystarczająca forma współpracy, aby uznać za działalność międzynarodową. Podobnie Prof. Świtoński wskazał, że nasz Komitet już ma taką współprace międzynarodową. Prof. Kotwica wskazał, że należy poczekać czy taka zmiana jest konieczna, a Prof. Ciereszko zapytał, czy uznanie komitetu za Narodowy musi mieć formalne zawarcie takiej współpracy. Popierający głos o przekształceniu zabrał Prof. Strzeżek, który podał, że w przeszłości były komitety interdyscyplinarne. Podobnie wskazał Prof. Winiarczyk, że byłoby to stosowne posuniecie.

Przewodniczący w podsumowaniu dyskusji wskazał na przepisy o zgodności i konieczność ewentualnego poszukiwania partnerów dla takiego Komitetu.

Pkt 4. zebrania KNWiBR dotyczył rozpatrzenia wniosku o Nagrody Komitetu za publikację dydaktyczną zgłoszony przez prof. W. Deptułę, wniosek ten był procedowany na poprzednim zebraniu. W celu zakończenia tej sprawy Prof. Janowski zaproponował ponowną dyskusję i wyrażenie opinii w głosowaniu. Głos zabierali Prof. Świtoński, Zabielski i Nowacki, po dyskusji przegłosowano w sposób jawny wniosek o nagrodzie: głosów za – brak, jedna osoba wstrzymała się, pozostałe głosy były na nie.

Zgodnie z zapowiedzią o wnioskach o nagrodę naukową Wydziału PAN – przewodniczący KNWiBR poinformował, że wpłynęły 2 wnioski, oba z Instytutu PAN z Olsztyna i zgodnie z procedurami należy powołać recenzentów. Po dyskusji zaproponowano Prof. Niżańskiego i Prof. Nowaka. Procedura powinna zakończyć się do 30 września, zaś sprawę tę będzie prowadził prof. M. Koziorowski, z-ca Przewodniczącego KNWiBR.

W dalszej części spraw bieżących Prof. Janowski powiedział o możliwości współpracy złożonej na ręce Prof. Koziorowskiego przez prof. Czopka z zakresu bioarcheologii (Komitet Archeologii PAN), po krótkiej dyskusji uznano, ze sprawę zreferuje na kolejnym zebraniu Prof. Koziorowski. Podobna sprawa dotyczyła współpracy w Zespole Problemów Chorób Odkleszczowych kierowanym przez Prof. Boratyńskiego.

Wolne wnioski – nie było

Prof. Janowski podziękował zebranym, życzył udanych urlopów i zaprosił na zebranie jesienne.

 

Sekretarz KNWiBR

Dr hab. Rajmund Sokół, prof. UWM

  

*****

 

Regulamin Komitetu Nauk Weterynaryjnych i Biologii Rozrodu Polskiej Akademii Nauk

 

REGULAMIN

 

*****

Interdyscyplinarny Zespół ds. Rozwiązywania Problemów Chorób Odkleszczowych

link 

 

 

*****

 

 

 

Projekt

 

                                KRYTERIA OCENY KOMITETU

 

Kryterium	Wskaźniki	Liczba punktów
Formalne * Bez punktów	Skład Prezydium Komitetu, liczba zebrań plenarnych	-
	aktualna strona internetowa	-
Merytoryczne 60-70 punktów	naukowe - konferencje, kongresy, publikacje: serie wydawnicze, pisma i książki	30-40 **
	edukacyjne - warsztaty, udział w olimpiadach przedmiotowych, szkoły letnie, udział w programach autorskich dla szkół średnich	10
	popularyzacyjne - festiwale nauki, wywiady, filmy, audycje, wystawy, programy towarzyszące imprezom artystycznym, strona internetowa w języku angielskim	10
	monitoring rozwoju dyscypliny - powoływanie sekcji, wspieranie osób rozpoczynających karierę naukową w tym zapraszanie do wygłoszenia wykładów nowo wypromowanych doktorów habilitowanych, monitoring jakości czasopism, monitoring dydaktyki akademickiej	10
Eksperckie 20-30 punktów	ekspertyzy na zamówienie i własne	10-20 **
	opiniowanie projektów aktów prawnych, odpowiedzi na ankiety i inne zapytania kierowane ze strony różnych podmiotów	5
	opiniowanie systemu punktowania czasopism i publikacji, punktowanie czasopism	5
Struktura Komitetu   10 punktów	powołanie do komitetów przedstawicieli innych specjalności	5
	powołanie do komitetów przedstawicieli spoza środowiska akademickiego	5
	maksymalnie	100 ***

 

*  w przypadku niespełnienia wymogów formalnych Komitet nie podlegałby ocenie i ulegał rozwiązaniu.

** Wydziały decydują o ustaleniu punktacji w obrębie poszczególnych kryteriów w liczbie nieprzekraczającej 100. Wydziały mogą podjąć decyzję o przesunięciu punktów między kryterium naukowym i eksperckim.

   *** w przypadku komitetów, które otrzymają mniej niż 50 pkt. Wydział podejmuje decyzję o ich dalszej działalności.